To Alicudi αποτελεί ένα νησί της Σικελίας το οποίο είναι ήσυχο και γραφικό, γεμάτο πέτρινα σοκάκια και σπίτια, χωρίς αυτοκίνητα και με πολύ ωραίες παραλίες, ωστόσο ο λόγος για τον οποίο είναι γνωστό κρύβει ένα μυστήριο που θα σε κάνει να θες να «tripαρεις» και να το επισκεφθείς.

Συγκεκριμένα, το νησί δεν είναι γνωστό για την ομορφιά του και το κάλλος του, αλλά γιατί σύμφωνα με τα αφηγήματα περίπου μέχρι και τη δεκαετία του ‘50 οι κάτοικοι του φαίνεται ότι βρίσκονταν υπό την επήρεια ψυχεδελικών ναρκωτικών, καθώς έφτιαχναν το ψωμί του χωρίου με έναν μύκητα που περιέχει το ναρκωτικό LSD με αποτέλεσμα να έχουν διάφορα οράματα.

«Βλέπετε εκείνη τη ροζ βίλα εκεί πέρα, με θέα την παραλία με τα βότσαλα;» λέει η ντόπια Giulia Russo, ιδιοκτήτρια του καφέ Golden Noir στο CNN, καθώς δείχνει προς ένα κτίριο με λευκές κολώνες και μια βεράντα με θέα στη θάλασσα που περιβάλλεται από τεράστιες αρχαίες μυλόπετρες.

«Αυτός ήταν κάποτε ο παλιός αλευρόμυλος του χωριού, όπου οι ντόπιες νοικοκυρές έφτιαχναν κάθε πρωί παραισθησιογόνο ψωμί. Σύννεφα από σκόνη σιτηρών ψυχεδελικών ναρκωτικών επιβίωναν για δεκαετίες εκεί μέσα» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Μέχρι πρόσφατα, τη δεκαετία του 1950, οι ντόπιοι έτρωγαν ψωμί μολυσμένο από έναν μυστηριώδη μύκητα σίκαλης που ονομάζεται Ergot σύμφωνα με τα αφηγήματα.

Η «Τρελή σίκαλη»

Οι χωρικοί τρέφονταν με τη λεγόμενη «τρελή σίκαλη» ή «κέρατο σίκαλης», που πήρε το όνομά της από τις μυτερές μαύρες άκρες που μοιάζουν με τα κέρατα του διαβόλου και που παράγει ο μύκητας στα στάχυα της σίκαλης.

Όλοι οι κάτοικοι του νησιού μαστούρωναν χωρίς καν να το γνωρίζουν.

Η μακροχρόνια δηλητηρίαση από ergot μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση ο οποίος προκαλεί γάγγραινα και σπασμωδικά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένης της μανίας και της ψύχωσης.

«Ήταν ένα διατροφικό λάθος, μια κακή διατροφική συνήθεια που προκλήθηκε από τη φτώχεια, την απομόνωση και την άγνοια της υγιεινής», λέει ο τοπικός ιστορικός Pino La Greca στο CNN.

«Οι πρώτες σοδειές ήταν λιγοστές και τα τρόφιμα πολύτιμα, οπότε τίποτα δεν πετιόταν, ακόμη και σάπιο ψωμί και ζυμαρικά καλυμμένα με μούχλα τρώγονταν αναφέρει και προσθέτει:

«Η έλλειψη άλλων εναλλακτικών πηγών τροφής και η υγρασία δημιούργησαν αυτόν τον άσχημο μύκητα που όταν προσλαμβανόταν προκαλούσε μαζικές παραισθήσεις, υστερία, ύπνωση και αυτοσυσχετισμό».

Η σίτιση με «τρελό ψωμί», σύμφωνα με τον ίδιο, έκανε τους ανθρώπους να πέφτουν σε έκσταση, χάνοντας τις αισθήσεις τους. Τα οράματα και τα «trip» ήταν καθημερινές περιπέτειες.

«Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονταν σε ένα ταξίδι υπό την επήρεια LSD 24 ώρες το 24ωρο, μιλούσαν μεταξύ τους και μοιράζονταν τα οράματά τους, κάνοντας πραγματικότητα αυτό που υπήρχε μόνο στο μυαλό τους», λέει ο La Greca.

Υπάρχουν ιστορίες των ντόπιων που μιλούν για μάγισσες που ταξίδευαν μέχρι την Parma και έφερναν τρόφιμα, άλλες με μάγισσες που προσπαθούσαν να βουλιάξουν πλοία, άλλες με φαντάσματα που έκαναν την ανάγκη τους πίσω από θάμνους και άλλες με ανθρώπους που μεταμορφώνονται σε ζώα.

«Είναι “fake news”» λέει ανθρωπολόγος

Η Marilena Macrina Maffei, ανθρωπολόγος και ερευνήτρια έχει περάσει χρόνια ζώντας και ερευνώντας σε όλες τις Αιολίδες νήσους, ανάμεσα τους και το Alicudi και έχει δημοσιεύσει μια σειρά από βιβλία και ακαδημαϊκές εργασίες σχετικά με τις αφηγηματικές παραδόσεις και την εθνογραφία των ανθρώπων, των εδαφών και των υδάτων της περιοχής. Η Maffei ξεκίνησε την έρευνά της στα νησιά το 1981 και έχει επίσης εργαστεί σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τα οποία κατέγραψε, από πρώτο χέρι, οικογενειακές ιστορίες υπερφυσικών γεγονότων και εμπειριών κατευθείαν από το στόμα των ντόπιων στο Lipari και το Alicudi. Και, για τη Maffei, η ιστορία με το ψωμί σικάλεως και το LSD είναι “fake news”.

Η ίδια εξηγεί στο italysegreta ότι πρόκειται για μια βαθύτερη έρευνα του πολιτισμού και των παραδόσεων του αιολικού αρχιπελάγους, οι οποίες συχνά συνδέονται ιστορικά με το υπερφυσικό. Σύμφωνα με την Maffei, η ιστορία του ψωμιού σίκαλης επινοήθηκε ως μέσο εξήγησης αυτών των φανταστικών αφηγήσεων το 1991 μετά τη συνέντευξη του Elio Zagami, διάσημου ψυχαναλυτή με καταγωγή από το Alicudare.

Ένα τέτοιο επαναλαμβανόμενο αφήγημα που της έχουν πει οι ντόπιοι στο Alicudi είναι αυτή των γυναικών που ζούσαν διπλή ζωή ως μάγισσες, χωρίς να το γνωρίζουν ούτε οι οικογένειές τους. Κάθε βράδυ άλειφαν το γυμνό τους σώμα με μαγική αλοιφή και πετούσαν πέρα από τη θάλασσα στο κοντινό Παλέρμο, στην ηπειρωτική Καλαβρία ή στη Νάπολη. Η Maffei έχει καταγράψει παρόμοιες εκδοχές αυτής της ιστορίας και σε άλλα νησιά των Αιολίδων, το Lipari, τη Salina, το Vulcano, την Panarea και το Filicudi.

Η Maffei επισημαίνει ότι ο Zagami υποστήριξε ότι οι κόκκοι σίκαλης, που ονομάζονται jrmanu στο νησί, περιείχαν ο καθένας «εκατοντάδες χιλιάδες δόσεις LSD». Και συνέχισε: «Όλες οι μαγικές ιστορίες, απ’ όσο μπορώ να διαπιστώσω, λαμβάνουν χώρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τρία χρόνια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν παραισθησιογόνα χαρακτηριστικά: άνθρωποι που πετούν και μεταμορφώνονται σε ζώα, τα οποία ευθυγραμμίζονται ακριβώς με τα συμπτώματα της χρήσης LSD» πρότεινε ο Zagami.

Ο ισχυρισμός του Zagami ότι το παραισθησιογόνο ψωμί υπήρχε στο νησί μόνο από το 1902 έως το 1905, μια συγκεκριμένη περίοδο κατά την οποία συνέβησαν αυτά τα υπερφυσικά οράματα, αντικρούεται από την Maffei. Η ίδια, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζει ότι έχει συλλέξει ιστορίες από τους Αιολείς σε όλα τα επτά νησιά, οι οποίες διηγούνται γεγονότα που βίωσαν οι γονείς και οι παππούδες τους και καλύπτουν μια περίοδο πολύ μεγαλύτερη από τα τρία αυτά χρόνια. Επιπλέον, αντικρούει την άποψη του Zagami, υποστηρίζοντας ότι η επήρεια που προκαλείται από την κατάποση της σίκαλης προκαλεί όντως οράματα και παραισθήσεις, αλλά εκδηλώνεται επίσης με σοβαρές σωματικές παθήσεις όπως σπασμούς, επιληψία, γάγγραινα, ακόμη και θάνατο – «για όλα αυτά δεν υπάρχει κανένα ίχνος στην ιστορία του Alicudi», λέει.

Αμφισβητεί επίσης την έντονη εστίαση του Zagami σε υπερφυσικά γεγονότα που συμβαίνουν αποκλειστικά στο Alicudi, καθώς λέει ότι παραλείπονται να συζητήσει την παρουσία τους στις άλλες 6 Αιολίδες νήσους.

Η φήμη του νησιού έχει γιγαντωθεί μέσα από τον μύθο του LSD και ότι ένα ολόκληρο νησί «μαστούρωνε» χωρίς να το ξέρει για πολλά χρόνια και παρά τις επιστημονικές προσπάθειες που το εμφανίζουν ως “fake news”, η απώλεια των ατόμων που είχαν ζήσει την περίοδο εκείνη και μπορούσαν να πουν την αλήθεια, συνεχίζει να συντηρεί το μυστήριο γύρω και τον μύθο γύρω από το Alicudi.