Πολύχρωμη, φανταχτερή και φουτουριστική, η Σιγκαπούρη, στο νοτιότερο άκρο της Μαλαισιανής χερσονήσου, κερδίζει τον επισκέπτη από την πρώτη ματιά. Πρόκειται για ένα μέρος που μοιάζει να έχει βγει  από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας, αφού από την πρώτη επίσκεψη θα καταλάβει κανείς  ότι βρίσκεται στην πόλη του μέλλοντος.

Οι αντιθέσεις πολλές και έντονες. Η πόλη συνδυάζει άρτια το παλιό με το νέο.  Από το υπερσύγχρονο μετρό μέχρι τα παλιομοδίτικα και ρομαντικά κινέζικα τρίκυκλα, από τα κομψά πολυκαταστήματα της οδού Ochard μέχρι τα μικρά δρομάκια με τα αναρίθμητα μαγαζιά της China Town ή της Little India, από τα εστιατόρια με τα ελκυστικά μενού μέχρι τα αναρίθμητα κιόσκια με φαγητό που ετοιμάζεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη.

Διάσημη για τα ψώνια της, αλλά επίσης για τα Theme Parks, τους καλύτερους ζωολογικούς κήπους στον κόσμο, τις διασκεδάσεις νέας τεχνολογίας με 3D και Laser shows, ακόμα και την δυνατότητα να κάνετε εκδρομή στην γειτονική ακτή της Μαλαισίας. Η πεντακάθαρη από όλες τις απόψεις πόλη-κράτος είναι μοναδική: εδώ το μέλλον αποτελεί ήδη παρόν. Κέντρο επιχειρηματικότητας και εφοριακός παράδεισος μιας και στην ανώτατη κλίμακα η εφορία φτάνει το 20%, με ελάχιστη γραφειοκρατία, προσελκύει πολλούς επενδυτές και επιχειρήσεις.

Εντυπωσιακοί είναι οι γεμάτοι τροπικά λουλούδια δρόμοι που είναι φροντισμένα με γιαπωνέζικη αριστοτεχνία. Και όλα αυτά χάρη στον σοσιαλιστή δικτάτορα Lee Kuan Yewο, ο οποίος ηγήθηκε στο κίνημα ανεξαρτητοποίησης της Σιγκαπούρης το 1965. Θεωρείται ο ιδρυτής και πνευματικός πατέρας της χώρας και υπό την ηγεσία του η Σιγκαπούρη μετεξελίχθηκε από χώρα του 3ου κόσμου σε χώρα του πρώτου κόσμου εντός μιας γενεάς.

Οι κάτοικοι της Σιγκαπούρης έρχονται τρίτοι στην κατάταξη των πιο ευτυχισμένων ανθρώπων του κόσμου, μετά τη Δανία και την Κόστα Ρίκα. Αν και ο πληθυσμός αποτελείται κατά κύριο λόγο από Κινέζους (74,3%), από Μαλαιούς (13,4%) και από Ινδούς (9,1%), η κυβέρνηση του Lee διατήρησε τα αγγλικά ως επίσημη γλώσσα για να εξασφαλίσει ότι καμία εθνότητα δεν θα έχει το πάνω χέρι. Εξασφάλισε τη θρησκευτική ελευθερία και την ίση εκπαίδευση για όλους, και επιδοτούσε την ιδιοκτησία κατοικίας. Έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν διαμέρισμα σε κάποιον ουρανοξύστη. Σύμφωνα με το νόμο, αυτά τα κτίρια θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν την πολυπολιτισμικότητα της χώρας και συνεπώς στη Σιγκαπούρη δεν θα συναντήσει κανείς γκέτο.