Μια χώρα στην αιχμή της τεχνολογίας. Μια πολυάνθρωπη κοινωνία 23 εκατ. κατοίκων, στριμωγμένων σε μια έκταση μικρότερη από το ένα τρίτο της Ελλάδας.
Όταν ο Τσιανγκ Κάι Σεκ έφευγε ηττημένος από τον Μάο Τσε Τούγνγκ συνοδευόμενος από δύο 2εκ. εθνικιστές ομοϊδεάτες, θέλοντας να ιδρύσει την αυθεντική Κινέζικη Δημοκρατία, κανείς δεν υποπτεύονταν ότι άνοιγε μια ιστορική πληγή που ως σήμερα χάσκει ανοιχτή.
Η Κίνα επιμένει ότι ακόμη και αν χρειαστεί βία θα επανενώσει το έθνος και όπως έχει ενημερώσει διπλωματικά δεν την ενδιαφέρει αν η Ταϊβάν διατηρήσει το δικό της οικονομικοκοινωνωνικό σύστημα, όπως άλλωστε συνέβη με το Χονγκ-Κονγκ.
Αυτό που δεν λέει το Πεκίνο είναι ότι έτσι και αλλιώς το Κομουνιστικό, ας το πούμε έτσι, Κόμμα θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Δύο κόμματα, το ένα εθνικιστικό και το άλλο που δεν αποκλείει την ένωση με την Κίνα στο μέλλον, ανταγωνίζονται στο πλαίσιο της δημοκρατίας που διαδέχθηκε την στυγνή δικτατορία που Τσιανγκ Κάι Σεγκ, το μνημείο του οποίου δεσπόζει σε έναν ωραίο χώρο στο κέντρο της Ταϊπέι.
Αυτή τη φορά η μπίλια κάθισε στον εθνικιστή πρόεδρο Λάι Τσινγκ Τε ο οποίος δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του και θεωρώντας πιθανότερη από ποτέ μια εισβολή του Πεκίνου, προετοιμάζει τον κόσμο για πόλεμο.
Έχουν σχεδιάσει ότι σε περίπτωση πολέμου τα 16 χιλιάδες υποκαταστήματα της αμερικάνικης πολυεθνικής Seven -Eleven να αποτελέσουν hot spot επικοινωνίας, όταν οι Κινέζοι θα προσπαθήσουν να επιβάλουν μπλακ άουτ.
Πέρα από τους εξοπλισμούς και τις συνεπακόλουθες χρυσές δουλειές της Lοckheed Martin θεωρούν ότι οι πολίτες πρέπει να εκπαιδευτούν σε περιφερειακό επίπεδο σε ένα επιθετικό τουφέκι, το οποίο άραγε θα σημαδεύει και τα σμήνη των drones;
Έχω μιλήσει με διπλωματικούς εκπροσώπους της Ταϊπέι και διαπίστωσα ότι έχουν απόλυτη συνείδηση για το τι είδους καταστροφή θα σήμαινε ένας πόλεμος με την Κίνα.
Η Ταϊβανέζικη είναι μια απόλυτα πειθαρχημένη κοινωνία, η οποία κρατάει τους δρόμους πεντακάθαρους, ενώ το μετρό λάμπει και σε οθόνες μπορείς να δεις πως πρέπει να αντιδράσεις ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος μπει μέσα απειλώντας με μαχαίρι. Στα λεωφορεία ο κόσμος δεν περιμένει χύμα στην αφετηρία αλλά στοιχισμένος κατά προτεραιότητα, με βάση την ώρα που θα έρθει. Όταν γεμίσει το λεωφορείο αναχωρεί ακόμη και ένας να περισσέψει, θα περιμένει το επόμενο. Τα σκυλιά τα μεταφέρουν στην Ταϊβάν σε καροτσάκια όπως τα μωρά. Ούτε λόγος για περιττώματα στους δρόμους.
Όποιος αναζητάει τον αμερικάνικο τρόπο ζωής με κινέζικο πρόσωπο, τον βρίσκει στο κέντρο της Ταϊπέι με τον ουρανοξύστη των 101 ορόφων (ψηλότερος στον κόσμο πριν το Ντουμπάι πάρει τα πρωτεία) και τα απαραίτητα malls.
Αν κουρνιάσεις όμως στην οδό Gui-Sui ζεις το κλίμα της γειτονιάς που όλο και ασφυκτικά πιέζεται από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη. Δίπλα υπάρχει ένα ιστορικό κτίριο που κάποτε ήταν διάσημο μπορντέλο και η πρωτοβουλία πολιτών απαίτησε μάταια την κήρυξή του σε διατηρητέο. Ο επενδυτής το αξιοποίησε με πρώτη-πρώτη την δημιουργία στο ισόγειο υποκαταστήματος της αμερικάνικης πολυεθνικής που προορίζεται για hot-spot σε περίοδο πολέμου.
Μετά τον πόλεμο του οπίου και κατά την διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής υπήρχαν κοντά στον ιστορικό πυρήνα της Dihua Street διάσημα ξενοδοχεία με γυναίκες που οι Ιάπωνες εισήγαγαν μαζικά και ποτά όπου οι έμποροι «έκαιγαν» τα λεφτά τους. Δεν έλειπαν και τα ξενοδοχεία με υψηλό πρεστίζ, όπως εκείνο στο οποίο έμενε ο Χιροχίτο όταν επισκέφτηκε την Ταϊβάν, όντας ακόμη πρίγκηπας και πριν γίνει ο ιστορικός αυτοκράτορας. Η Ταϊβάν είναι γεμάτη θερμές πηγές. Όταν λέμε θερμές εννοούμε νερά 90 και 100ο C.
Παίρνοντας έναν παλιό σιδηρόδρομο της εποχής των Γιαπωνέζων και διασχίζοντας τα χωριά όπου κατοικούσαν οι εργαζόμενοι στα λιγνιτωρυχεία, αναλογίζεσαι πως αυτή η χώρα απογειώθηκε τεχνολογικά.
Η εταιρεία TMCS παράγει το 50% των μικροτσίπς παγκοσμίως και τον πλέον προηγμένων το 90%. Υλικά αναγκαία για την κατασκευή σούπερ κομπιούτερς, smart phones όπως και για την επελαύνουσα τεχνητή νοημοσύνη.
Οι δασμοί του Τραμπ ταρακούνησαν και την σύμμαχο και πελάτισσα όπλων Ταϊβάν, ο Ντόναλτ όμως είναι της λογικής «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν».
Πέρα από το ποτάμι εκτείνεται η νέα Ταϊπέι με την βιομηχανική ζώνη και τα αμέτρητα ομοιόμορφα κτίρια, με μια στοιβαγμένη κοινωνία η οποία προσπαθεί να ξεσκάσει σε ένα επίσης τεράστιο παραποτάμιο πάρκο. Αυτή η κοινωνία με το βαθύ κινέζικο πολιτιστικό υπόβαθρο μετεωρίζεται ανάμεσα στον τεχνολογικό φουτουρισμό και τις παραδόσεις.
Ο Απρίλης είναι μήνας τελετών και είναι τύχη να παρακολουθήσεις μια τελετή στο περίφημο ναό Longsham. Οι πιστοί συρρέουν με τα καλούδια τους ενώ μέσα στο πολύχρωμο σκηνικό οι μοναχοί διαβάζουν τα μονότονα κείμενά τους. Απέξω βέβαια σε ένα παγκάκι τέσσερις άλλοι μοναχοί είναι κολλημένοι στα smartphone τους.
Ο Βούδας θεωρούσε τις διδαχές του φιλοσοφία και όχι θρησκεία. Η σύγχρονη όμως θρησκεία των τεχνολογικών μέσων είναι βέβαια αυτή που αναβαθμίζει και τα όπλα μαζικής καταστροφής. Ο φόβος άραγε για το μέγεθος μιας καταστροφής είναι αρκετός για να την αναστρέψει; Μήπως αν η Ταϊβάν είναι όπως πιστεύουν μερικοί η επόμενη Ουκρανία θα μιλάμε για μια τραγωδία άλλων διαστάσεων; Και το μεγαλύτερο ερωτηματικό : Ο ανταγωνισμός ΗΠΑ και Κίνας θα παραμείνει μόνο εμπορικός;
