Κοιτάζοντας έξω από το sky100, το «παρατηρητήριο» του Χονγκ Κονγκ στον 100ο όροφο του ψηλότερου κτηρίου της πόλης, που φτάνει τα 494 μέτρα, θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μία από τις ομορφότερες θεές. Μια «αστική ζούγκλα» πλαισιωμένη από βουνά και το λιμάνι της Βικτώριας, με ατελείωτες συστάδες πολυώροφων κτισμάτων που βρίσκονται τόσο κοντά, που μοιάζουν με το γνωστό παιχνίδι Tetris.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μια τόσο πυκνοκατοικημένη πόλη έχει περισσότερους ουρανοξύστες από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Μάλιστα σύμφωνα με το Council on Tall Buildings and Urban Habitat  (CTBUH), το Χονγκ Κονγκ έχει 355 κτίρια που ξεπερνούν τα 150 μέτρα.

Αυτό ωστόσο δεν την καθιστά ως την πιο «κάθετη» πόλη του κόσμου. Αντίθετα, άλλες μετρήσεις δείχνουν ότι υπάρχουν διαφορετικές πόλεις που κατακτούν την κορυφή. Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας Emporis, η Σεούλ στη Νότια Κορέα έχει τα περισσότερα πολυώροφα κτίρια (16.359). Η Emporis θεωρεί ότι ένας ουρανοξύστης φτάνει τουλάχιστον τα 35 μέτρα ή τους 12 ορόφους. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Μόσχα, με 12.317 ουρανοξύστες, ακολουθούμενη από το Χονγκ Κονγκ στην τρίτη θέση, με 7.913.

Όταν πρόκειται για τα ψηλότερα κτίρια στον κόσμο, το Χονγκ Κονγκ δεν βρίσκεται καν στο top10. To Burj Khalifa στο Ντουμπάι κατακτά την πρώτη θέση, καθώς φτάνει τα 828 μέτρα. Μάλιστα το Ντουμπάι έχει 50 ουρανοξύστες υπό κατασκευή, περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη πόλη. Αυτοί περιλαμβάνουν τον 1300 μέτρων Dubai Creek Tower, που αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2020 και θα είναι η ψηλότερη δομή που κατασκευάστηκε ποτέ.

Παράλληλα, η νότια κινεζική πόλη Shenzhen είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στην ολοκλήρωση νέων ουρανοξυστών. Για τρίτο συνεχόμενο χρόνο, η Shenzhen ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο αριθμό κτιρίων των 200 μέτρων, που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 10% του παγκόσμιου συνόλου.

Ο ουρανός είναι το όριο

«Υπάρχει κάποιο ύψος που δεν πρέπει να υπερβούμε;», θα αναρωτιούνται πολλοί. «Από πρακτική άποψη, η σημερινή δομική μηχανική μπορεί να αντέξει ένα κτίριο 2.000 μέτρων, αν και θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρό να κατασκευαστεί», αναφέρει ο Daniel Safarik της CTBUH. «Αλλά ακόμα κι αν έχουμε κτίρια που είναι τόσο ψηλότερα από τα σημερινά πρότυπα, θα πρέπει να τα χωρίσουμε σε κλίμακες που θα επιτρέπουν στους ανθρώπους να συνδέονται μεταξύ τους», πρόσθεσε.

Κάποιοι αρχιτέκτονες και σχεδιαστές – συγκεκριμένα μια ομάδα που ονομάζεται Vertical City – θέλουν να κάνουν «κάθετη διαβίωση» σε νέα ύψη πραγματικότητα. Προβλέπουν ένα μέλλον όπου θα ζούμε σε τεράστιους πύργους που θα συνδέονται μεταξύ τους και ο καθένας από αυτούς θα περιέχει όλες τις συνιστώσες μιας πόλης σε ένα κτίριο, έτσι ώστε θεωρητικά να μην χρειάζεται καν να φύγει κανείς από αυτό αν δεν το θέλει.

Ο Kenneth King και ο Kellogg Wong, αρχιτέκτονες της Vertical City, υποστηρίζουν ότι αυτή θα είναι μια λύση για βιώσιμη διαβίωση. «Υψηλής χωρητικότητας και υψηλής απόδοσης υπερσύγχρονα κτίρια που καταλαμβάνουν ένα σχετικά μικρό, χωρίς αυτοκίνητο, φιλικό προς τους πεζούς χώρο», υποστηρίζουν. «Εκεί μέσα θα υπάρχουν όλες οι εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για τη βελτίωση της επαγγελματικής, πολιτιστικής, αθλητικής και ψυχαγωγικής ποιότητας της ζωής των κατοίκων».

Είναι πολύ πιθανό αυτό να μην αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά να γίνει πραγματικότητα τα επόμενα χρόνια. «Σίγουρα πιστεύω ότι ορισμένοι άνθρωποι θα ζουν σε τέτοια συγκροτήματα, ειδικά στις πυκνοκατοικημένες πόλεις», λέει ο Safarik. «Ήδη στη Chongqing της Κίνας, ένα συγκρότημα κτιρίων, το Raffles City, που είναι το μέγεθος μιας μικρής πόλης, έχει σχεδόν τελειώσει. Θα έχει ένα από τα μεγαλύτερα και τα ψηλότερα συγκροτήματα στον κόσμο».

Ο αρχιτέκτονας Lap-chi Kwong, που γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ, με τον Αμερικανό συνεργάτη του Alison Von Glinow, πιστεύει ότι ο πύργος μέσα σε ένα άλλο πύργο που σχεδιάζουν μπορεί να δώσει μια λύση που θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της έλλειψης κοινωνικής αλληλεπίδρασης, κάνοντας τους ανθρώπους να συναντούν τους γείτονές τους. Ειδικότερα, θα αποτελείται από πολυκατοικίες που θα είναι χτισμένες κατακόρυφα – με τα δωμάτια το ένα πάνω στο άλλο – αντί των συνηθισμένων οριζόντιων διαμερισμάτων που εμποδίζουν τη γειτονική αλληλεπίδραση.

«Στο Χονγκ Κονγκ θεωρήσαμε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, επειδή είναι μια τέτοια κάθετη πόλη που ο λαός, μπορεί πραγματικά να ζήσει κάθετα και να βιώσει πώς είναι να είναι σε πολλαπλά επίπεδα παρά σε ένα μόνο επίπεδο μέσα στο κτίριο τους», λέει ο Von Glinow. «Ουσιαστικά διαγράφουμε τους διαδρόμους και αντ’ αυτού δημιουργούμε χώρους κυκλοφορίας που μπορούν να είναι πιο ευέλικτοι». Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για τη  δημιουργία ενός τέτοιου κτιρίου, όμως ο Von Glinow με τον συνεργάτη του παραμένουν αισιόδοξοι.

Σήμερα μπορεί να υπάρχει ένας τεράστιος διάλογος για το πια είναι η ποιο «κάθετη» πόλη ανάμεσα στο Χονγκ Κονγκ και τη Σεούλ, ενώ την ίδια στιγμή το Ντουμπάι και άλλες πόλεις της Κίνας κατασκευάζουν πολλούς ουρανοξύστες κάθε χρόνο. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι όσο ο πληθυσμός των πόλεων αυξάνεται, τόσο θα αυξάνονται και οι κάθετες πόλεις.