Οι μαθητές/μαθήτριες του Γενικού Λυκείου Καρπενησίου μετά από μία σειρά ενεργειών αντίδρασης απέναντι στο πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, έγραψαν ένα κείμενο, το οποίο και μας έστειλαν στο tvxs.gr. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να εκφραστούν, να ακουστούν και να σταθούν αλληλέγγυα.

Το κείμενο των μαθητών

Το τραγικό γεγονός στα Τέμπη, που συνέτριψε το πανελλήνιο, είναι μια από τις πρωταρχικές αιτίες της κατάληψης του Γενικού Λυκείου Καρπενησίου. Ένα δυστύχημα που δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε ξαφνικό, αλλά ένα ακόμα αποτέλεσμα της παράδοσης των δημοσίων αγαθών και φορέων στα χέρια ιδιωτών.

Μέχρι στιγμής, έχουμε υποστεί την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, των μεταφορών, καθώς και – σε μεγάλο βαθμό – της εκπαίδευσης και της υγείας. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρούμε την εκποίηση κρατικών οργανισμών και επιχειρήσεων μονοπωλιακού χαρακτήρα (όπως ΔΕΗ, ΟΣΕ, Ελληνικά Πετρέλαια κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα την ανεύθυνη διαχείρισή τους από ιδιώτες και την παράλληλη εγκατάλειψη από το κράτος του μεριδίου που του αναλογεί. Ταυτόχρονα, η συνεχής υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης αφήνει τους πολίτες απροστάτευτους μπροστά στην εκμετάλλευση των ιδιωτών.

Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών είναι μια μάστιγα για την κοινωνία μας. Οδηγεί σε αυξημένο κόστος για τους καταναλωτές, έλλειψη λογοδοσίας και διαφάνειας και αυξημένη ανισότητα. Προκαλεί κοινωνική αδικία, μειωμένη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες και μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.  Επιτρέπει σε μια μικρή ομάδα προνομιούχων ατόμων να αξιοποιήσει τα οφέλη των βασικών υπηρεσιών, ενώ οι υπόλοιποι υποφέρουμε από αυξημένο κόστος, μειωμένη πρόσβαση και χαμηλότερη ποιότητα. Διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και δημιουργεί ένα σύστημα ανισότητας που είναι απαράδεκτο. Πρέπει να απορρίψουμε αυτήν την καταστροφική τάση και να διατηρήσουμε τα δημόσια αγαθά μας προς όφελος όλων.

Παρ’ όλα αυτά, μένουμε άπραγοι.

Όσο τα θεμελιώδη δικαιώματά μας (ασφάλεια, υγεία, παιδεία) έχουν τιμή πώλησης, τόσο θα επιδέχονται εκπτώσεις, υπονομεύοντας την αξία της ανθρώπινης ζωής. Πότε θα σταματήσουμε να είμαστε άβουλοι παρατηρητές;

Έχουμε μπροστά μας ένα χαρτί και στα χέρια μας κρατάμε μπογιές, ας ζωγραφίσουμε τον κόσμο που θέλουμε να ζούμε κι ας μπούμε μέσα. Ας φροντίσουμε λοιπόν να είναι ένας κόσμος χωρίς νέα παιδιά θυσιασμένα, στο βωμό του κέρδους. Ένας κόσμος που αντιδρά στο άδικο. Ένας κόσμος με παιδιά που δεν δέχονται να καταπατούνται τα δικαιώματα τους. Ο άνθρωπος είναι απάντηση οποία κι αν είναι η ερώτηση. Όμως ο άνθρωπος είμαι εγώ, είσαι εσύ, είμαστε εμείς. Εμείς που θα φέρουμε την αλλαγή.

«Κάνε κάτι μικρέ άνθρωπε, ό,τι μπορείς. Ύψωσε το ανάστημά σου, πάλεψε τον εχθρό, κόλλα αφίσες και σήκωσε πανό. Πίστεψε στον εαυτόν σου σαν να είσαι ο ισχυρότερος ηγέτης και υπερασπίσου το δίκαιο. Ό,τι κι αν γίνει, μην ξεχάσεις τα όνειρα που έβλεπες ως παιδί, τον ομορφότερο κόσμο που οραματιζόσουν. Και τους ποιητές της ουτοπίας σου που κάθε βράδυ σού ψιθυρίζουν “Τον σάπιο κόσμο αυτόν, θα δεις, θα τον αλλάξουμε μαζί”»