Κατάφερε να ολοκληρώσει μόλις οκτώ μεγάλου μήκους ταινίες, οι οποίες όμως κατάφεραν να χαράξουν ανεξίτηλα την ιστορία του κινηματογράφου. Ο λόγος για τονΑντρέι Ταρκόφσκι που ξεχώρισε από τους άλλους σκηνοθέτες γιατί ήταν κινηματογραφικός ποιητής, που με τη φοβερή εικαστική του ματιά έστηνε υπέροχες εικόνες.

Κυρίαρχα θέματα στο φιλμικό του σύμπαν ήταν η θνητή φύση του ανθρώπου, οι ατέρμονες ανθρώπινες σχέσεις, η φύση, ο Θεός, η προσωπική αρμονία, η μοναξιά και ο θάνατος. Διακρίνεται για την αισθητική ολοκλήρωση των ταινιών του, την εικαστικότητα των πλάνων του, την αρμονία εικόνας και περιεχομένου και το υπαρξιακό βάθος των ταινιών του, μαχόμενος την εξοντωτική ρωσική γραφειοκρατία.

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το ντοκιμαντέρ Andrei Tarkovsky – A poet in cinema, σε σκηνοθεσία της Donatella Baglivo.

Στο βίντεο, βλέπουμε τον Ρώσο σκηνοθέτη δίπλα σε ένα ποτάμι, να διερωτάται και να απαντά στα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής.

«Τι θα θέλατε να πείτε στους νέους;», τον ρωτούν κάποια στιγμή στο ντοκιμαντέρ, κι εκείνος τους απαντά τα εξής:

«Να μάθουν να αγαπούν τη μοναξιά. Να μένουν μόνοι με τον εαυτό τους. Νομίζω ότι το προβλήματα των νέων έγκεινται στο γεγονός ότι κάνουν θορυβώδεις ή και επιθετικές πράξεις και αυτό επειδή αποφεύγουν να νιώσουν μόνοι, πράγμα θλιβερό.

Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ζει μόνος από παιδί. Γιατί το να ζεις μόνος, δε σημαίνει ότι νιώθεις μοναξιά, αλλά σημαίνει ότι δε βαριέσαι τον εαυτό σου, το οποίο είναι ένα πολύ επικίνδυνο σύμπτωμα, σχεδόν ασθένεια».