Για δέκατη συνεχή χρονιά αναβίωσαν στην Κομοτηνή τα χελιδονίσματα, τα παραδοσιακά κάλαντα της άνοιξης τα οποία, ξεκίνησαν το 2003 στους δρόμους της Κομοτηνής, με την συνεργασία του Μουσικού Σχολείου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Περιοχής Βυζαντινού Φρουρίου Κομοτηνής.

Ads

Φέτος το ραντεβού των μαθητών ορίστηκε χθες Παρασκευή 2 Μαρτίου. Μαθητές από το μουσικό σχολείο με επικεφαλής τον μουσικό Χρήστο Χατζόπουλο και τον διευθυντή Δημήτριο Σιμιτόπουλο ξεκίνησαν στις 10 το πρωί από το σχολείου προκειμένου να γιορτάσουν με όλους τους πολίτες της Κομοτηνής την άνοιξη, την αναγέννηση, τη ζωή και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

«Φέρνουμε το μήνυμα της άνοιξης με τα παιδιά που τραγουδούν στους δρόμους. Στις μέρες μας υπάρχει πιο έντονη ανάγκη της παρέμβασης των παιδιών, ώστε να μας θυμίζουν ότι η ζωή είναι χαρά, δημιουργία, αγάπη, τραγούδι», είπε ο Χρήστος Χατζόπουλος. Ο Έλληνας τις δύσκολες στιγμές πάντα καταφεύγει στην μουσική και στον χορό, ανέφερε με τη σειρά του ο διευθυντής του μουσικού σχολείου Δημήτριος Σιμιτόπουλος, σημειώνοντας ότι, «δεν είναι τυχαίο ότι ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά, όταν γύρω του γκρεμιζόταν και τον ρώτησαν τώρα τι κάνουμε, η απάντηση ήταν «ας πάμε να χορέψουμε». Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς και σαν μουσικό σχολείο πάντα πρωτοπόρο στις εκδηλώσεις. Ήδη έχουμε προγραμματίσει για Μάρτιο Απρίλιο και Μάιο μια μεγάλη σειρά από εκδηλώσεις που σκοπό έχουν την πολιτιστική ανύψωση της πόλης».

Μαθητές από το μουσικό σχολείο μαζί με μέλη του συλλόγου “Περπατώ” τραγούδησαν στους δρόμους της Κομοτηνής για την αναγέννηση και την ελπίδα σε ΙΚΑ, Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας – Θράκης, Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης, Κεντρική πλατεία, δημαρχείο, οδός Ερμού, οδός Βενιζέλου, παλιά Πρυτανεία.

Το έθιμο της χελιδόνας, στα πρώτα βυζαντινά χρόνια θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και στην αρχή απαγορεύτηκε από την εκκλησία. Παρόλα αυτά όμως τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της Άνοιξης και έτσι το έθιμο διατηρήθηκε όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα. Την καταγωγή του εθίμου θύμισε η Δήμητρα Τοπαλίδου, «παλαιότερα η πρώτη Μαρτίου ήταν Πρωτοχρονιά και συνηθίζονταν να γίνονται διάφορες εκδηλώσεις. Έτσι αυτή την ημέρα τα παιδιά έπαιρναν τα χελιδόνια και έβγαιναν στις πλατείες, στις γειτονιές για να πουν τα κάλαντα, γι’ αυτό ονομάστηκαν και χελιδονίσματα. Αυτά τα κάλαντα είναι Θρακιώτικα κάλαντα, είναι από τις Μέτρες της Ανατολικής Θράκης».

Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, συνήθως την 1η του Μάρτη τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια τους, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια. Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα «χελιδονίσματα» ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους.

Πηγή: Xronos.gr