Εξυπηρετούν ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι συνθήκες εργασίας τους είναι δύσκολες. Πολλοί από αυτούς παρέχουν τις υπηρεσίες εθελοντικά και έχουν πολύχρονες σπουδές

Άρθρο του Νίκου Τσίτσα για την εφημερίδα «Εθνος» της 6ης Απριλίου

Η μετακίνηση ενός δημοσίου υπαλλήλου σε υπηρεσίες που ασχολούνται με θέματα μεταναστών θεωρείται συνήθως «δυσμενής», αφού ο όγκος εργασίας καθώς και οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές.

Οι εργαζόμενοι «πρώτης γραμμής», αυτοί που υποδέχονται τους μετανάστες στα γκισέ των δημοτικών και κρατικών υπηρεσιών, έχουν να κάνουν με ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη, αρκετοί από τους οποίους δεν γνωρίζουν καν την ελληνική γλώσσα. Τελευταία μάλιστα, και ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας στους νόμιμους μετανάστες, η επισκεψιμότητα στις διευθύνσεις αλλοδαπών έχει αυξηθεί σημαντικά.

Στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων υπάρχουν ακόμα κάποιοι που επιδιώκουν οικειοθελώς να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους μετανάστες, αψηφώντας τις δύσκολες συνθήκες. Ορισμένοι έχουν στην πλάτη τους αρκετά χρόνια στα πανεπιστημιακά θρανία, με σπουδές εξειδικευμένες στο μεταναστευτικό ζήτημα. Ανεξάρτητα από τους λόγους που τους οδήγησαν στην επιλογή, οι υπάλληλοι που επέλεξαν να δουλέψουν στον τομέα εξυπηρέτησης των μεταναστών δημιουργούν με τη συμπεριφορά τους έμπρακτα «αντισώματα» στην ξενοφοβία.

Δίνουμε λύσεις σε σύνθετα προβλήματα

Η κ. Πότα Ρούμπου είναι σήμερα διευθύντρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών του Δήμου της Αθήνας, της «πρώτης πύλης» υποδοχής των μεταναστών στην πρωτεύουσα, όπως αποκαλείται η υπηρεσία.

Αν και δεν επέλεξε το 2001 να συμμετέχει στην προσπάθεια του Δήμου Αθηναίων να συγκροτήσει οργανωμένες υπηρεσίες για αλλοδαπούς, σήμερα δεν της περνάει από το μυαλό να αποχωριστεί τη διεύθυνση. «Είναι θέση που μπορείς να προσφέρεις σε άλλους ανθρώπους, δεν είναι μια ψυχρή θέση γραφείου», λέει στο «Εθνος».

Η κ. Ρούμπου σημειώνει ότι «πριν από εννιά χρόνια ήταν αρκετά δύσκολο ακόμα και να επικοινωνήσεις με κάποιους από τους μετανάστες που έρχονταν στις υπηρεσίες μας. Σήμερα γνωρίζουν καλύτερα τα Ελληνικά και έχουν αφομοιώσει σε μεγάλο βαθμό τις ελληνικές συνήθειες». Βέβαια σε μια αντίστοιχη υπηρεσία δεν μπορεί να αποφύγει κανείς τους διαπληκτισμούς με τους μετανάστες. «Αν όλοι όσοι έρχονται στην υπηρεσία μας ήταν Ελληνες», λέει η κ. Ρούμπου, «είναι βέβαιο ότι οι διαπληκτισμοί θα ήταν πολύ περισσότεροι».

Η διευθύντρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών του Δήμου Αθηναίων δηλώνει ότι νιώθει ικανοποίηση όταν η υπηρεσία έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει μετανάστες που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή που θέλουν να ταξιδέψουν στην πατρίδα τους για να δουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο που έχει πρόβλημα υγείας. «Η υπηρεσία μας έχει συμβάλει στον εντοπισμό αρκετών λύσεων σε προβλήματα των μεταναστών, τα οποία έχει μεταφέρει στους αρμόδιους φορείς, δηλαδή στο υπουργείο Εσωτερικών ή στον Συνήγορο του Πολίτη».

«Εζησα στο εξωτερικό και καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι ξένος»

Ο Στάθης Καμπουρίδης ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική, σπούδασε Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ΕΕ και κατόπιν πέρασε στη Δημόσια Σχολή Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Τμήμα Μεταναστευτικής Πολιτικής. Σήμερα είναι εισηγητής στη Διεύθυνση Μεταναστευτικής Πολιτικής της Περιφέρειας Αττικής.

«Επέλεξα να ασχοληθώ με τα θέματα των μεταναστών, γι’ αυτό και πέρασα στο αντίστοιχο τμήμα της Σχολής Τοπικής Αυτοδιοίκησης», λέει στο «Εθνος». Οι λόγοι που τον οδήγησαν στη συγκεκριμένη επιλογή δεν ήταν μόνο επαγγελματικοί, αλλά και ανθρωπιστικοί. «Εχω αισθανθεί, ζώντας στο εξωτερικό, τι σημαίνει να είσαι ξένος σε έναν τόπο και να έχεις να κάνεις με τη δημόσια διοίκηση», δηλώνει.

Ικανοποίηση

Από την εργασία του αισθάνεται ικανοποίηση γιατί νιώθει ότι βοηθάει ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ξέρει ωστόσο ότι υπάρχουν όρια. «Το μεταναστευτικό», λέει, «αποτελεί δομικό πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Ο,τι και να κάνει ένας υπάλληλος, όποια ικανοποίηση και να νιώσει από την εξυπηρέτηση ενός οικονομικού μετανάστη, βλέπει ότι κάτι αντίστοιχο δεν λειτουργεί στο σύνολο των υπηρεσιών. Εχεις πάντα την αίσθηση ότι κάνεις μία τρύπα στο… νερό. Αλλά δεν σκοπεύω να τα παρατήσω. Θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου».