Το παραθαλάσσιο ιταλικό χωριουδάκι Ριάτσε είχε φτάσει στα πρόθυρα της ερήμωσης πριν μερικά χρόνια, με τους κατοίκους του να το εγκαταλείπουν σταδιακά. Η κατάσταση άλλαξε με πρωτοβουλία του δημάρχου να επιτρέψει σε περισσότερους από 200 μετανάστες από Σομαλία, Ιράκ και Αλβανία να ζήσουν και να εργαστούν εκεί. Σήμερα το χωριό σφύζει από ζωή και παρουσιάζει ανάπτυξη.

Ads

Στο παραθαλάσσιο χωριό Ριάτσε στην περιοχή της Καλαβρίας μερικά χρόνια πριν πολλά από τα σπίτια ήταν έρημα, το σχολείο ήταν κλειστό και η παραγωγή είχε σταματήσει. Όλο και περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειπαν τον τόπο τους με προορισμό τις μεγάλες ιταλικές πόλεις ή το εξωτερικό.

Σήμερα το χωριό παρουσιάζει πρωτοφανή ανάπτυξη χάρη στην πρωτοβουλία του δημάρχου Λουκάνο, ο οποίος με τη στήριξη των τοπικών αρχών επέτρεψε σε περίπου 200 μετανάστες από Σομαλία, Ιράκ και Αλβανία να εγκατασταθούν και να εργαστούν εκεί.

Τα δημοτικά κτίρια μετατράπηκαν σε σπίτια και εργαστήρια που στέγασαν στη συνέχεια τους μετανάστες και τις δραστηριότητές τους. Οι ίδιοι βοήθησαν στην ανακαίνιση των κτιρίων και ξεκίνησαν να εργάζονται σε τοπικές επιχειρήσεις υαλουργίας και κοσμηματοποιίας.

Παράλληλα βοήθησαν στη συνέχιση της κατασκευής μπρούτζινων ειδών λαϊκής τέχνης που αποτελούσε παράδοση της περιοχής. Με τις δραστηριότητες αυτές εξασφάλισαν σταθερό εισόδημα πάνω από 700 ευρώ το μήνα.

Η ιδέα αυτή ξεκίνησε να εφαρμόζεται πριν από 12 χρόνια με την εγκατάσταση Κούρδων μεταναστών. Όποια προβλήματα ενσωμάτωσης ή γραφειοκρατίας παρουσιάστηκαν ξεπεράστηκαν σταδιακά και σήμερα το Ριάτσε αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης.

Μάλιστα σε μία περιοχή της Ιταλίας τόσο φτωχή, με την παρουσία της Μαφία και της ξενοφοβίας, το Ριάτσε αποτελεί ακόμα λαμπρότερο παράδειγμα. Η ανάπτυξή του δείχνει ότι η συνύπαρξη και η συνεργασία έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από το χτίσιμο τειχών και τον αποκλεισμό οποιουδήποτε διαφορετικού από εμάς.