Σκίτσο που δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 20 Σεπτεμβρίου 1964, δυο μέρες μετά τους γάμους του βασιλιά Κωνσταντίνου με την Άννα-Μαρία. Η μαμά-Ελλάς, ανεβασμένη σε ένα βαρέλι μαζί με την Ανεργίτσα (με το αιώνιο ‘Βιβλιάριο απόρων κορασίδων’ στο χέρι) θαυμάζει τους ξένους εστεμμένους που πηγαίνουν στο γάμο. Με τα κυάλια στο χέρι, ο Πειναλέων την ειδοποιεί ότι στη Βιοχάλκο ο στρατός δέρνει εργάτες.

Από το blog https://sarantakos.wordpress.com/

Πράγματι, στις 15 Σεπτεμβρίου 1964 οι απεργοί της Βιοχάλκο που είχαν κλείσει την οδό Πειραιώς δέχτηκαν επίθεση της αστυνομίας· ωστόσο, το υπουργείο Εσωτερικών διέψευσε τις καταγγελίες του τύπου της αριστεράς ότι κακοποιήθηκαν εργάτες. Η επιμονή της μαμάς-Ελλάς να επαναλαμβάνει τα της «διάπσευσης» δείχνει την ειρωνική δυσπιστία του Μποστ.

Τις μέρες εκείνες η Αθήνα είχε πλημμυρίσει με εστεμμένους, βασιλείς εν ενεργεία ή έκπτωτους, που είχαν συρρεύσει για τους γάμους του Κωνσταντίνου. Η φράση-καραμέλα στις εφημερίδες ήταν «βυζαντινή μεγαλοπρέπεια», και την εκμεταλλεύεται δεόντως ο Μποστ γράφοντας για βυζαντινό στρατό που δέρνει βυζαντινούς εργάτες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μεγάλο μέρος του λαού συμπαθούσε τον νεαρό βασιλιά, πολύ περισσότερο που έλπιζαν ότι μετά τον γάμο του θα απαγκιστρωνόταν από την επιρροή της μητέρας του. Όπως ξέρουμε, ο Κωνσταντίνος σπατάλησε πολύ γρήγορα το κεφάλαιο συμπάθειας που είχε συγκεντρώσει και κατέκτησε το δικαίωμα να αποκαλείται Κοκός.

Ο Συμεών είναι ο έκπτωτος τσάρος της Βουλγαρίας (που έμελλε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας του το 2000), η επίσκεψη του οποίου είχε ενοχλήσει, μια και εμφανιζόταν ως εκπρόσωπος του μοναρχικού καθεστώτος που είχε αιματοκυλήσει την ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη στην κατοχή. Ο Συμεών είχε μούσι στις φωτογραφίες της εποχής, αλλά δεν είναι ο εικονιζόμενος στο σκίτσο, αφού τότε ήταν 27 χρονών. Το «τέκνον της Σοφίας» είναι η ινφάντα Έλενα, γεννημένη τον Δεκέμβριο του 1963 και η αναφορά στη «ρινοφώνηση» του βρέφους ίσως είναι υπαινιγμός για τις βυζαντινές ψαλμωδίες.

Η γλώσσα του Μποστ μας δίνει τη συνήθη δόση από ξεκάρφωτες γενικές, το ξεκαρδιστικό «σμήνος πρινκίπων», λες και είναι βλαβερά έντομα ή πουλιά, και το θαυμάσιο «ιππέους με λοφίας». Η «φωνή που ρίπτει» το βρέφος μπορεί να είναι προχωρημένο λογοπαίγνιο, αφού στην αρχαΐζουσα καθαρεύουσα θα έγραφε κανείς «έρρηξε φωνήν» (από το ρήμα ρηγνύω), που μπορεί να παρεξηγηθεί για «έριξε φωνή».

Ήθελα να σας προσφέρω και οπτικοακουστικό υλικό από τους γάμους του Κοκού, ώστε να θαυμάσετε το σμήνος των πριγκίπων, αλλά περιέργως ο ιστότοπος με τα επίκαιρα δεν έχει κανένα στιγμιότυπο από τους γάμους, εκτός κι αν δεν ξέρω να ψάχνω. Αν βρείτε, βάλτε το λινκ. Επίσης αναρωτιέμαι τι σημαίνει το «κράτος του ταμ-ταμ» στον τίτλο. Δεν μπόρεσα να το ξεδιαλύνω, εικασίες έχω βέβαια πολλές.