Από την αποτυχημένη πολιτική κατευνασμού του Χίτλερ στη γερμανική κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας 72 χρόνια πριν. Του Στέφανου Xελιδόνη από την Καθημερινή, 03/04/2010.

Μετά την αναίμακτη προσάρτηση της Αυστρίας, ο Αδόλφος Χίτλερ έστρεψε το βλέμμα του στην Τσεχοσλοβακία. Μάλιστα, θεωρούσε τη Σουδητία, όπου ζούσαν τρία εκατομμύρια Γερμανοί, ιδανική αφορμή για πόλεμο.

Τα ξημερώματα της 30ής Σεπτεμβρίου του 1938, υπεγράφη στο Μόναχο συμφωνία -ερήμην της τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης-, βάσει της οποίας Βρετανοί και Γάλλοι επέτρεπαν στο Ράιχ να προσαρτήσει τη Σουδητία. Την ίδια ημέρα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν ζήτησε από τον Χίτλερ να υπογράψουν και μία συμφωνία ειρήνης μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας. Ο δικτάτορας δέχθηκε.

Τον Μάρτιο του 1939, ο Χίτλερ εισέβαλε στην υπόλοιπη χώρα. Η Τσεχοσλοβακία έγινε απλώς Σλοβακία, ενώ κάποια εδάφη της κατέλαβαν και η Ουγγαρία με την Πολωνία. Οι Σοβιετικοί είδαν τη Συμφωνία του Μονάχου σαν απόδειξη ότι οι δυτικές δυνάμεις προτιμούσαν να συνεργαστούν ακόμη και με τους ναζί, προκειμένου να απομονώσουν την ΕΣΣΔ.

Ετσι, άλλαξαν κατεύθυνση στην εξωτερική τους πολιτική, προσεγγίζοντας τη Γερμανία. Μία εβδομάδα πριν από την εισβολή στην Πολωνία, ο Χίτλερ είπε στους στρατηγούς του: «Τώρα η Πολωνία βρίσκεται στη θέση που την ήθελα. Φοβάμαι μονάχα ότι κάποιος θα μου παρουσιάσει ένα σχέδιο μεσολάβησης την τελευταία στιγμή».

Ο Τσάμπερλεν είχε συνειδητοποιήσει την αποτυχία του κατευνασμού. Το Λονδίνο σύναψε στρατιωτική συμμαχία με τη Βαρσοβία. Βρετανοί και Γάλλοι επιτάχυναν τα εξοπλιστικά τους προγράμματα. Το ίδιο έκανε και ο Χίτλερ. Τα εργοστάσια και οι υποδομές των Τσέχων τον διευκόλυναν.