Ποιος να θυμάται σήμερα, αναρωτιέται κανείς, τον Χαλ Χέιγκ Πριστ, τον ολυμπιονίκη που σκαρφάλωσε σε ένα κοντάρι πέντε μέτρων το 1920, έκλεψε την αυθεντική σημαία των Ολυμπιακών αγώνων, την «κράτησε» σε μια βαλίτσα για 77 ολόκληρα χρόνια, αποκάλυψε το «μυστικό» το 1997, και την «επέστρεψε» επίσημα το 2000 σε ηλικία 103 ετών.

Κι όμως, όχι μόνο δεν έχει ξεχαστεί το όνομά του και η αλλόκοτη πράξη του, αλλά μνημονεύεται κιόλας στην επίσημη ιστοσελίδα των Ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού, με μία, ομολογουμένως, λιτή αναφορά. Σαν να λέει, αν σας ενδιαφέρει – ψάξτε το, εμείς τον «θυμηθήκαμε».

Ο Πριστ, που πέθανε το 2001 καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι σε ηλικία 104 ετών, είναι μια όντως περίεργη προσωπικότητα, πολυπράγμων, τολμηρός, και ολίγον τι εκκεντρικός, ένας χαρακτήρας «εκτός του χάρτη».

Γιος Αρμενίων μεταναστών, ο Πριστ γεννήθηκε στην Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, το 1896, και μέχρι την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920 είχε εργαστεί ως κασκαντέρ σε ταινίες του Χόλιγουντ και στον ευρύτερο χώρο της σόουμπιζ. Έχει μεν μια σημασία τι δουλειές έκανε μέχρι το 1920, αλλά είναι πιο σημαντικό τι έκανε μετά.

Ήταν ένας, ας τολμήσουμε να πούμε, «Ταραντινικός» (Quentin Tarantino) χαρακτήρας, γνωστός στην καριέρα του στη σόουμπιζ ως Χαλ Χέιγκ «Χάρρυ» Πριστ.

Η ασυνήθιστη αξίωσή του στην Ολυμπιακή ιστορία έχει ως εξής: Στο τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων της Αμβέρσας, παρακινούμενος από τον Χαβανέζο συναθλητή του και δεινό κολυμβητή Ντιούκ Καχαναμόκου, σκαρφάλωσε σε έναν ιστό σημαίας και έκλεψε την αυθεντική, ολυμπιακή σημαία από λινό ύφασμα.

Για 77 χρόνια η σημαία «φυλασσόταν», από τον ίδιο φυσικά, εντός μιας σκονισμένης βαλίτσας, μέχρι που έγινε μια τυχαία συζήτηση με έναν δημοσιογράφο για την εξαφάνισή της, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης σε ένα δείπνο απονομής βραβείων της Ολυμπιακής Επιτροπής των ΗΠΑ το 1997, όταν ο δημοσιογράφος του είπε ότι η αρχική σημαία είχε χαθεί και δεν είχε εντοπιστεί ποτέ.

Απαντώντας στην απορία όσον αφορά στο πού, ενδεχομένως, να βρίσκεται η αναθεματισμένη σημαία, ψύχραιμος και «σαν να μην συνέβαινε τίποτα», ο Πριστ απάντησε λακωνικά: «Ναι, νομίζω πως μπορώ να σας βοηθήσω με αυτό…είναι στην βαλίτσα μου!»

«Σκέφτηκα ότι δεν θα είμαι εδώ για πολύ ακόμα – οπότε, να, είναι κλεισμένη σε μια βαλίτσα», δήλωσε ο Πριστ τρία χρόνια αργότερα, παραδίδοντας τη διπλωμένη λινή σημαία στον τότε πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, σε μια ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στους Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ.

«Δεν θα μπορώ να την κρεμάσω στο δωμάτιό μου», πρόσθεσε ο Πριστ, ο οποίος τότε εθεωρείτο ο γηραιότερος εν ζωή Αμερικανός Ολυμπιονίκης.

«Ο κόσμος θα σκέφτεται περισσότερο για μένα που την χάρισα παρά που την κράτησα», είχε «εξομολογηθεί».

Η τότε αντιπρόεδρος της ΔΟΕ Ανίτα Ντε Φράντζ παρουσίασε τον Πριστ στη σύνοδο ως «ζωντανό θρύλο», προσθέτοντας ότι είχε συμμετάσχει στην Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία στην Ατλάντα το 1996 σε ηλικία 100 ετών.

Η σημαία «είναι ελαφρώς αποχρωματισμένη και κουρελιασμένη κατά μήκος της άκρης όπου ο Πριστ την άρπαξε από τον ιστό της σημαίας, αλλά κατά τα άλλα είναι σε καλή κατάσταση», δήλωσε η Ντε Φραντζ.

Σε εκείνη την ηλικία έκανε ακόμα πούς-απς και μόλις είχε σταματήσει το πατινάζ στον πάγο.

Τον υποδέχθηκε επίσης το ιστορικό μέλος της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ, εκπρόσωπος του Βελγίου, της χώρας από την οποία, εδώ που τα λέμε, ο Πριστ έκλεψε την σημαία στην Αμβέρσα.

Η «ταπεινή» μετέπειτα ζωή του

Το χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο στις καταδύσεις ήταν το αποκορύφωμα της καριέρας του, και δεν επρόκειτο να κερδίσει ποτέ κανέναν σημαντικό τίτλο στο μέλλον, ως…ο,τιδήποτε, αθλητής ή μη.

Η μετα-ολυμπιακή του καριέρα ήταν μακρά και ποικίλη, καθώς εμφανίστηκε σε επαγγελματικά σόου καταδύσεων, ως κωμικός βαριετέ, ακροβάτης και ακόμη και ως ζογκλέρ τσίρκου. Έμαθε να κάνει πατινάζ μετά την ηλικία των σαράντα ετών και συνέχισε να παίζει στο Ice Follies, έναν, κατά τα άλλα, θρυλικό περιπλανώμενο θίασο καλλιτεχνικού πατινάζ.

Η ιστορία της σημαίας

Η σημαία θεωρείται σήμερα ως η πρώτη με τους πέντε δακτυλίους σε λευκό φόντο που έχουν γίνει το σταθερό ολυμπιακό σύμβολο.

Το 1913, ο Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο ιδρυτής και πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, σχεδίασε την θρυλική σημαία.

Οι πέντε συμπλεκόμενοι κύκλοι σε χρώματα μπλε, κίτρινο, μαύρο, πράσινο και κόκκινο σε λευκό φόντο σχεδιάστηκαν για το Ολυμπιακό Συνέδριο του 1914.

«Αυτά τα έξι χρώματα μπορούν να συνδυαστούν για να αντιπροσωπεύουν όλα τα εθνικά χρώματα, χωρίς εξαίρεση: το μπλε και το κίτρινο της Σουηδίας, το μπλε και το άσπρο της Ελλάδας. Οι τρίχρωμες της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Αμερικής, της Γερμανίας, του Βελγίου, της Ιταλίας και της Ουγγαρίας στέκονται δίπλα σε νεότερα έθνη όπως η Βραζιλία και η Αυστραλία, καθώς και η αρχαία Ιαπωνία και η νεαρή Κίνα», είχε γράψει ο ντε Κουμπερτέν σε άρθρο του με τίτλο «The 1914 Symbol and Flag» στο περιοδικό «Olympic».