Οι σελίδες της Ιστορίας είναι γεμάτες ανθρώπους οι οποίοι βρήκαν το θάρρος να υψώσουν το ανάστημα τους απέναντι σε αυτοκρατορίες, εξουσίες, κατεστημένες αντιλήψεις, συμφέροντα. 

Πρόσωπα τα οποία ακόμη και εάν έχασαν στη μεγάλη αναμέτρηση, κέρδισαν περίοπτη θέση στην Ιστορία- τουλάχιστον στις γραμμές όπου καταγράφεται η ουσία των πραγμάτων πέρα από την όποια νίκη. 

Με αφορμή την παγκόσμια πρεμιέρα της επικής ταινίας «Μπεν Χουρ» -βασισμένη στο διαχρονικό μυθιστόρημα του Λιού Ουάλας, «Μπεν-Χουρ: Μια Ιστορία για τον Χριστό»- η βρετανική Terlegraph αφιερώνει άρθρο της σε δέκα εμπνευσμένα πρόσωπα που αψήφησαν αυτοκρατορίες.

Η επιλογή της Telegraph -η οποία εκ πρώτης είναι πολύ «βρετανική», αλλά έχει ενδιαφέρουσες αναφορές- είναι η εξής: 

Μοχάμεντ Άλι

Η νίκη του 22χρονου Κάσιους Κλέι επί του Σόνι Λίστον το 1964, που του έδωσε τον τίτλο του πρωταθλητή στην κατηγορία των βαρέων βαρών, δεν ήταν τίποτα μπροστά στα χτυπήματα που κατάφερε στο κατεστημένο. Ασπάστηκε το Ισλάμ, άλλαξε το όνομα του σε Μοχάμεντ Άλι, πήρε την απόφαση να μην πολεμήσει στον πόλεμο του Βιετνάμ συγκλονίζοντας την παγκόσμια κοινή γνώμη, μίλησε για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών αμφισβητώντας την παντοδυναμία των λευκών Αμερικανών, γοήτευσε και ταρακούνησε τον κόσμο. 

Ουίνστον Τσόρτσιλ

Οι προοπτικές της Βρετανίας φαινόταν αρκετά δυσοίωνες τον Μάιο του 1940, με την καταστροφική και ασταμάτητη επέλαση του Χίτλερ στην Ευρώπη. Μέχρι που ο 65χρονος τότε, Ουίνστον Τσόρτσιλ επανήλθε στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής.

«Δεν έχω τίποτα να προσφέρω, παρά αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα», είπε στην Βουλή των Κοινοτήτων στην πρώτη ομιλία του ως πρωθυπουργός.

Ήξερε ότι ο πόλεμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά το φρόνημα, η ηγεσία και η ορθή κρίση του αποδείχθηκαν ανεκτίμητες. Το 1941 καθιέρωσε το σήμα της νίκης με υψωμένα τα δύο δάχτυλα του χεριού, σχηματίζοντας το γράμμα V. Το ΒΒC μετέδωσε στην Ευρώπη το εμψυχωτικό μήνυμα για την αντίσταση «V for Victory». Το 1945 ήταν πλέον, ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης γι’ αυτό και ονομάστηκε «Πατέρας της νίκης». 

Νέλσον Μαντέλα

Πλήρωσε τους αγώνες του κατά του απαρτχάιντ με ισόβια κάθειρξη. Φυλακίστηκε το 1963, σε ηλικία 45 ετών και αποφυλακίστηκε στα 71 του. Τέσσερα χρόνια μετά, έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής και σύμβολο του αγώνα κατά του απαρτχάιντ. Όπως είχε πει στη δίκη του: «Τίμησα το ιδανικό μίας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, στην οποία όλοι οι άνθρωποι ζουν αρμονικά και με ίσες ευκαιρίες». Ο Νέλσον Μαντέλα ήταν εκείνος που έκανε τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο προκειμένου το όνειρο αυτό να γίνει πραγματικότητα στη Νότια Αφρική. 

Σπάρτακος

To 73 π.X. ηγήθηκε μίας μεγάλης επανάστασης δούλων και σκλάβων εναντίον των Ρωμαίων. Πιστεύεται ότι κατέφυγε στο όρος Βεζούβιος, κοντά στη Νάπολη, ως επικεφαλής  100.000 σκλάβων σχηματίζοντας επί της ουσίας έναν στρατό, ο οποίος κατέγραψε νίκες επί των των ρωμαϊκών δυνάμεων κατά τον τρίτο Πόλεμο των Σκλάβων. Σκοτώθηκε στη μάχη το 71 π.Χ., στη νότια Ιταλία, αλλά έγινε σύμβολο αντίστασης, ενέπνευσε καταπιεσμένους, επαναστάτες και συγγραφείς. Ο Σπάρτακος ύψωσε το ανάστημα του απέναντι σε μία κραταιά αυτοκρατορία κυριολεκτικά. 

Σιμόν Μπολιβάρ

H Ισπανία ήταν η απόλυτη, κυρίαρχη δύναμη επί τρεις αιώνες στο βόρειο μέρος της Νότιας Αμερικής, στερώντας τους γηγενείς από τη γη τους, τους φυσικούς πόρους, αλλά και τη θρησκεία τους. Ο Μπολιβάρ, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από τη Βενεζουέλα, ένας άνθρωπος που εμφορείται από τις φιλελεύθερες ιδέες της Ευρώπης, ηγείται στρατού και απελεθερωτικών κινημάτων και στις αρχές του 19ου αιώνα, οδηγεί στην ανεξαρτησία έξι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έμεινε στην Ιστορία ως «El Libertador» (Ο Ελευθερωτής). Είχε πει: «Η ελευθερία είναι το μόνο για το οποίο αξίζει να θυσιάσει ένας άνθρωπος τη ζωή του». 

Αβραάμ Λίνκολν

Ο 16ος πρόεδρος των ΗΠΑ έμεινε στην Ιστορία ως ο ηγέτης που κατάργησε τη δουλεία. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ο Λίνκολν νοιαζόταν περισσότερο να διασφαλίσει την ένωση των πολιτειών, παρά να σπάσει τους δεσμούς. Ωστόσο, η νίκη του στον Αμερικανικό Εμφύλιο του έδωσε τη δυνατότητα να υπογράψει το περίφημο διάταγμα για την κατάργηση της δουλείας, το οποίο μπήκε ως τροπολογία στο σύνταγμα το 1865 (13η Τροποποίηση). Και για αυτόν τον λόγο -αναφέρει το δημοσίευμα- αξίζει να τον θυμόμαστε.  

Ρόζα Παρκς

Η 42χρονη μοδίστρα Ρόζα Πάρκς επιβιβάστηκε σε λεωφορείο στο κέντρο της πόλης και κάθισε στην πρώτη σειρά των θέσεων που προορίζονταν για τους «μαύρους» πολίτες. Όταν το λεωφορείο γέμισε και έμειναν όρθιοι τέσσερις λευκοί, ο οδηγός Τζέιμς Μπλέικ, απαίτησε να αδειάσει η πρώτη σειρά του «έγχρωμου τομέα», στην οποία καθότανε η Παρκς και να μείνει κενή. Ενώ οι έγχρωμοι συνεπιβάτες της συμμορφώθηκαν στη διαταγή του οδηγού, η Παρκς αρνήθηκε. Συνελήφθη, έχασε τη δουλειά της, ακολούθησε μποϊκοτάζ στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ με επικεφαλής την οργάνωση Montgomery Improvement Association (MIA) και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που εκείνη την περίοδο ήταν ακόμη πάστορας σε εκκλησία της πόλης, αλλά εν τέλει, ο διαχωρισμός των λεωφορείων κρίθηκε αντισυνταγματικός και η Παρκς έμεινε στην ιστορία ως τη «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων». 

Έμιλι Πάνκχερστ

Οι σουφραζέτες, με επικεφαλής την Έμιλι Πάνκχερστ, αγωνίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα στη Βρετανία για το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών. Μόνο που κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν ότι, οι πρωτοβουλίες τους πρέπει να γίνουν πιο δυναμικές. Και το 1903 η τακτική άλλαξε, ιδρύεται στο Μάντσεστερ η Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών από την Έμελιν Πάνκχερστ και τις κόρες της, για να «ξυπνήσει το έθνος» μέσα «από πράξεις κι όχι λόγια». Η Έμιλι και οι σουφραζέτες αρχίζουν να σπάνε βιτρίνες, να βάζουν φωτιές, να προπηλακίζουν, να κάνουν απεργίες πείνας. Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου αποφάσισαν να αναστείλουν προσωρινά τη δράση τους. Όταν τελείωσε ο πόλεμος η κυβέρνηση χορήγησε αρχικά το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες που ήταν άνω των 30 και είχαν ακίνητη περιουσία….

Ρομπέν των Δασών

Μπορεί να είναι προϊόν του μύθου και του θρύλου, αλλά μία λίστα με αουτσάιντερ ήρωες θα ήταν ελλιπής χωρίς τον Ρομπέν των Δασών, γράφει -δικαίως- η Telegraph. Βεβαίως, υπάρχουν κάποιες ελάχιστες αναφορές για ένα κάποιον «παράνομο» με αυτό το όνομα ή, με κάποιο παρόμοιο, η δράση του οποίου τοποθετείται στις αρχές του 13ου αιώνα στην αρχιεπισκοπή της βρετανικής Υόρκης. Και ας ελπίσουμε ότι, ήταν όπως τον θέλει ο θρύλος: Έκλεβε από τους πλούσιους για να δίνει στους φτωχούς. 

Όλιβερ Κρόμγουελ

Ήταν ο πατέρας της βρετανικής δημοκρατίας ή, ένας αδίστακτος φανατικός; Ο αγρότης από το Κέμπριτζσαϊρ ο οποίος ηγήθηκε της ανατροπής (και του αποκεφαλισμού) του Καρόλου Α ‘το 1649, είναι ένα από τα πρόσωπα που έχουν διχάσει όσο λίγα την Ιστορία. Ωστόσο, υπήρξε στην εποχή του ο μόνος μη-βασιλικός αρχηγός κράτους που ανέδειξε το Κοινοβούλιο. Το όνομα του συνδέθηκε με την κατάργηση της βασιλείας, την εκκαθάριση του Κοινοβουλίου από τους φιλοβασιλικούς και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας της Κοινοπολιτείας Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας.