Η 21η Μαρτίου συμπίπτει με την έναρξη της εαρινής ισημερίας και την πρώτη ημέρα της άνοιξης. Ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας από τον FAO κατά τη Γενική Συνέλευση του 1971 στη Ρώμη. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων και το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας επισημαίνουν ωστόσο τα προβλήματα που υπάρχουν τονίζοντας ότι τα δασικά οικοσυστήματα υποβαθμίζονται και καταστρέφονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς, είτε από τις πυρκαγιές είτε από τις καταπατήσεις, ενώ οι δημόσιες αρχές και οι μηχανισμοί προστασίας, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στο ρόλο τους.

Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο τονίζει την ανάγκη μείωσης του αριθμού των δασικών πυρκαγιών, αναδιοργάνωσης της δασικής υπηρεσίας και κατάρτισης Δασολογίου και Δασικών Χαρτών, ενώ προσθέτει ότι η ελληνική δασοπονία σήμερα χαρακτηρίζεται από έλλειψη στρατηγικής και προσανατολισμού για τη διαχείριση και προστασία των δασών.

Επισημαίνει ότι είναι επιβεβλημένη η αναθεώρηση του μοντέλου ανάπτυξης και η ενσωμάτωση σε κάθε αναπτυξιακό πρότυπο, είτε αφορά τα δάση είτε το φυσικό περιβάλλον. Όπως αναφέρει το Επιμελητήριο, με τους Δασικούς Χάρτες θωρακίζεται με τον πιο αποτελεσματικό και νόμιμο τρόπο η δημόσια περιουσία και ο φυσικός πλούτος της χώρας, ενώ με το Δασολόγιο αποκτούμε το σημαντικότερο αναπτυξιακό εργαλείο για την εφαρμογή πολιτικών προστασίας, διαχείρισης και ανάπτυξης των δασικών οικοσυστημάτων.

Η μείωση του αριθμού των δασικών πυρκαγιών και των εκτάσεων που καταστρέφονται κάθε χρόνο επιβάλλει την αναθεώρηση του σχεδιασμού και την αξιοποίηση όλων των φορέων με στόχο την πρόληψη των πυρκαγιών και την αποτελεσματική καταστολή τους, σημειώνει το Επιμελητήριο, καλώντας την Πολιτεία «να κατανοήσει ότι η πρόληψη είναι η σημαντικότερη συνιστώσα του προβλήματος και να κατευθύνει τους διαθέσιμους πόρους σε αυτήν και όχι όπως γίνεται σήμερα που διατίθενται μονομερώς υπέρ της καταστολής».

Επίσης, το Επιμελητήριο προτείνει την πλήρη ενσωμάτωση των δασικών υπηρεσιών, στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. «Η ποιότητα ζωής είναι το ζητούμενο για κάθε πολίτη και αυτό προϋποθέτει δράσεις για την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση του αστικού και περιαστικού πρασίνου, στα μεγάλα κυρίως αστικά κέντρα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δασικής πολιτικής που δίνεται πρωταρχική σημασία στην περιβαλλοντική συνεισφορά των δασικών οικοσυστημάτων, θεωρείται απαραίτητη η αξιοποίηση της πολύτιμης και διεπιστημονικής κατάρτισης και γνώσης, που διαθέτουν οι Έλληνες γεωτεχνικοί», αναφέρει το Επιμελητήριο.

Παράλληλα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων τονίζει σε ανακοίνωσή της ότι «τα 286 δασονομεία και τα 1.112 δασοφυλάκεια της Χώρας που διαχειρίζονται το 65% της ελληνικής γης υπολειτουργούν ή είναι κλειστά. Οι πιστώσεις από το Γ΄Κ.Π.Σ. για τον δασικό τομέα ανέρχονταν σε 180 εκατ. ΕΥΡΩ, αντιστοιχούσαν δηλαδή μόλις 250.000 ΕΥΡΩ ανά Δασική Υπηρεσία για επτά χρόνια ή 37.000 ΕΥΡΩ το χρόνο!!! Για κάθε Δασοφύλακα αντιστοιχούν 300.000 στρέμματα Δασικής έκτασης κατά μέσο όρο, όταν ο μέσος Ευρωπαϊκός είναι 30.000 στρέμματα. Η φύλαξη και η προστασία του Δασικού μας πλούτου έχει αφεθεί στην καλή διάθεση ολίγων πλην φιλότιμων Δασοφυλάκων οι οποίοι καλύπτουν μόλις το 40% των οργανικών θέσεων του κλάδου».

Η Ομοσπονδία προσθέτει ότι με την ίδρυση Υπουργείου Περιβάλλοντος έγινε το πρώτο βήμα αλλά η Πολιτεία τώρα και όχι αύριο πρέπει να προχωρήσει στην χάραξη μιας σοβαρής και ρεαλιστικής Δασικής Εθνικής Στρατηγικής με τη λήψη βασικών πρωτοβουλιών, όπως:
• Στην πλήρωση όλων των κενών οργανικών θέσεων Δασοφυλάκων, με απόφοιτους Ι.Ε.Κ. ειδικότητας «Ειδικός Δασικής Προστασίας» σύμφωνα με το Ν. 2612/1998 και το Π.Δ. 344/2001
• Στην κάθετη αναδιοργάνωση των Δασικών Υπηρεσιών με την υπαγωγή τους στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και σε μια αυτόνομη, αυτοδιοικούμενη και αυτοδιαχειριζόμενη Γενική Γραμματεία Δασών & Φυσικού Περιβάλλοντος
• Στην αύξηση των κονδυλίων για την Δημόσια Δασοπονία.
• Στην κατάρτιση και ολοκλήρωση του δασολογίου και του δασικού κτηματολογίου
• Στην αύξηση των αναδασώσεων στις υποβαθμισμένες και καμένες δασικές εκτάσεις.
• Στην ίδρυση ανεξάρτητου και αυτοχρηματοδοτούμενου Ταμείου Θήρας και Δασών.

«Οι Ινδιάνοι κάποτε συνήθιζαν να λένε: «Ανέβηκα στους ώμους των προγόνων μου, για να δω το μέλλον». Εμείς θέλουμε τα παιδιά μας να μας κοιτάξουν κατευθείαν στα μάτια. Αν μας χαμογελάσουν, έστω και διστακτικά, θα σημαίνει πως κάτι κατορθώσαμε να περισώσουμε για τις επόμενες γενιές», καταλήγει η Ομοσπονδία.