«Να παίζω μουσική ήταν μεγάλο διέξοδο από τη φτώχεια για μένα. Ήθελα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Και η μουσική ήταν σπουδαίος τρόπος για μένα. Ήμουν απόλυτα συνεπαρμένος από αυτήν. Ξεκίνησα λοιπόν σε νεαρή ηλικία για να κάνω αυτό που θα μπορούσα -αφιέρωσα τις προσπάθειές μου σ ‘αυτό και το απολαμβάνω».

Σαν σήμερα, 30 Μαΐου του 1909 γεννήθηκε στο Σικάγο ο Αμερικανός κλαρινετίστας και διευθυντής ορχήστρας της τζαζ , Μπέντζαμιν (Μπένι) Ντέιβιντ Γκούντμαν.

Έμεινε στην ιστορία ως «Βασιλιάς της Swing», «Πατριάρχης του Κλαρινέτου», «Ο καθηγητής», κ.ά., διαδίδοντας τη μουσική του σε όλο τον κόσμο, με τεράστια επιτυχία, ενώ η εξάπλωση της σουίνγκ, που οφείλεται κυρίως σε αυτόν, μπορεί να θεωρηθεί και ως ένα σύμβολο κατά των φυλετικών διακρίσεων, εφόσον οι ορχήστρες ήταν μεικτές.

Οι πρώτες επιρροές του Γκούντμαν υπήρξαν οι κλαρινετίστες τζαζ της Νέας Ορλεάνης που εργάζονταν στο Σικάγο, ενώ ο ίδιος μάθαινε γρήγορα, έγινε δυνατός μουσικός σε μικρή ηλικία και, σύντομα, άρχισε να παίζει επαγγελματικά σε διάφορες μπάντες.

Ο Γκούντμαν έκανε το πρώτο σημαντικό επαγγελματικό ντεμπούτο του, πολύ νέος, το 1921, στο Θέατρο Σέντραλ Παρκ της περιοχής Ουέστ Σάιντ του Σικάγου. Παράλληλα, μπήκε στο Γυμνάσιο Χάρισον της πόλης, το 1922, εντάχθηκε στην Ένωση Μουσικών το 1923 και, από την ηλικία των 14 ετών, ήταν σε μια μπάντα με αρχηγό τον περίφημο Μπιξ Μπάιντερμπεκε. Όταν έγινε 16 ετών, εντάχθηκε σε ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του Σικάγου, την Ορχήστρα του Μπεν Πόλακ, με την οποία έκανε τις πρώτες του ηχογραφήσεις το 1926.

Αφότου εγκαταστάθηκε στην Νέα Υόρκη άρχισε να βλέπει την καριέρα του να εκτοξεύεται, ενώ σε κάποιες από τις ηχογραφήσεις του έκανε το ντεμπούτο της και η -νεαρή τότε- Μπίλι Χόλιντεϊ.

Τα χαρακτηριστικά του σουίνγκ που έπαιζε ο Γκούντμαν ήταν ο γρήγορος, επαναλαμβανόμενος ρυθμός, οι αυτοσχεδιασμοί στη μελωδία και η συλλογική χρήση του συγκοπτόμενου ρυθμού.

Η εμφάνιση στο Λος Άντζελες σημείωσε τέτοια επιτυχία που, συχνά, περιγράφεται ως η απαρχή της «σουίνγκ εποχής». Σύμφωνα με τον μουσικογράφο Ντόναλντ Κλάρκ, «είναι απολύτως σαφές ότι η εποχή του σουίνγκ ήταν έτοιμη από καιρό, αλλά ήταν ο Γκούντμαν και η μπάντα του που αποτέλεσαν το έναυσμα».

Η περίφημη συναυλία που έδωσε στο Κάρνεγκι Χολ (Carnegie Hall) της Νέας Υόρκης, στις 16 Ιανουαρίου 1938, περιγράφεται από τον κριτικό Μπρους Έντερ (Bruce Eder) ως «η μοναδική σημαντική τζαζ ή ποπ συναυλία μουσικής στην ιστορία: η τζαζ μπαίνει στον κόσμο της ευυπόληπτης (sic) μουσικής». 

Οι μπάντες του Γκούντμαν αποτέλεσαν την αφορμή για το ξεκίνημα της σταδιοδρομίας πολλών μεγάλων καλλιτεχνών της τζαζ. Κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης εποχής φυλετικού διαχωρισμού, διηύθυνε μία από τις πρώτες γνωστές, μικτού χρώματος, ολοκληρωμένες μπάντες. Αυστηρός περφόρμερ, πολλές φορές αυταρχικός, αλλά και αντιρατσιστής, έπαιζε σχεδόν ως το τέλος της ζωής του, εκδηλώνοντας ταυτόχρονα αδιάλειπτο ενδιαφέρον για την κλασική μουσική.