Για το όργιο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη προφανώς δεν αρκεί μια ΕΔΕ. Θα αρκούσε μια ΕΔΕ που θα ολοκληρωνόταν ταχύτατα και θα οδηγούσε σε σοβαρές κυρώσεις.

Αλλά δεν είναι αυτή η πρόθεση της ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Έγινε σαφές από τη σιωπή και την απάθεια του Τ. Θεοδωρικάκου ότι δεν θεωρεί μείζον ζήτημα το να γρονθοκοπεί αστυνομικός διαδηλωτή με χειροπέδες, ούτε το να επιτίθεται σε φωτορεπόρτερ ή να ποδοπατά πεσμένους στο δρόμο πολίτες.

Το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν ότι οι ΕΔΕ χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για να κατευναστούν οι αντιδράσεις του προοδευτικού κόσμου και, τελικά, να μην αλλάξει τίποτα.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ξυλοδαρμού νεαρού από αστυνομικό στην πλατεία Νέας Σμύρνης εν μέσω lockdown που βιντεοσκοπήθηκε και το είδαμε όλοι. Έγινε μια ΕΔΕ, αφέθηκε να διαρρεύσει το πόρισμα της για να πειστεί η κοινή γνώμη ότι διεξήχθη πραγματικός πειθαρχικός έλεγχος αλλά δεν μάθαμε ποτέ ποια ήταν η τύχη του δράστη.

Για τους αστυνομικούς που “ανέλαβαν” τον Ζακ Κωστόπουλο μετά το φονικό λιντσάρισμα του από τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη ξέρουμε πολύ καλά τι ακολούθησε: Αθωώθηκαν όλοι.

Κάπως έτσι ο Τ. Θεοδωρικάκος τιμά τις παραδόσεις της Δεξιάς για την προστασία αστυνομικών που ασκούν αδικαιολόγητη βία αλλά είναι απηνής όταν πρόκειται για βιασμούς ανηλίκων, όπως φαίνεται με τον υπερτονισμό της σύλληψης του ένστολου παιδόφιλου.

Σε αυτή την περίπτωση, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι άτεγκτος. Για τον βιασμό της δημοκρατίας από στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. δεν ενδιαφέρεται.

Για την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας είχε πει ο Κ. Μπακογιάννης το εύστοχο “Τάκη, έχουμε πρόβλημα” αλλά η διαπίστωση του έχει πολύ ευρύτερη αναφορά – κι ας μην ήταν αυτή η πρόθεση του.