Με αφορμή τις υποθέσεις Καϊλή και Γεωργούλη άνοιξε με τον χειρότερο τρόπο η συζήτηση για τον τρόπο εκλογής των ευρωβουλευτών, με την πίεση για επαναφορά της λίστας να κλιμακώνεται διαρκώς.

Ομως, δεν είναι η αλλαγή της διαδικασίας η λύση γιατί έτσι καταλογίζεται στους πολίτες η ευθύνη των εσφαλμένων επιλογών και περιορίζεται η δυνατότητα συμμετοχής του στην εκλογική διαδικασία.

Τρεις παρατηρήσεις:

• Είτε μιλάμε για διαφθορά είτε για εγκλήματα όπως ο βιασμός, με δεδομένο το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να ολοκληρωθούν οι δίκες, η ρίζα του κακού δεν βρίσκεται στο επαγγελματικό βιογραφικό του πολιτικού προσώπου. Το να ρίξουμε στην πυρά όλους μαζί τους αναγνωρίσιμους ως ακατάλληλους για την πολιτική celebrities είναι μια απλοϊκή γενίκευση. Ήταν η Μελίνα Μερκούρη celebrity;
• Η σταυροδοσία δίνει στους πολίτες το δικαίωμα επιλογής και επομένως τη δυνατότητα συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία. Σε μια εποχή στην οποία η αποχή, ειδικά των νέων ανθρώπων, αποτελεί διαρκώς διογκούμενο φαινόμενο, είναι μεγάλο λάθος η επαναφορά της λίστας που ενισχύει τον αρχηγισμό των κομμάτων και επομένως την απόστασή τους από τη λαϊκή βάση.
• Εάν οι ηγεσίες των κομμάτων κάνουν επιλογές υποψηφίων με αξιόπιστα και όχι “εμπορικά” κριτήρια, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να “σταυρώσουν” πρόσωπα που δεν θα τους κάνουν αργότερα να μετανιώσουν, να λυπηθούν ή να θυμώσουν.

Η λιγότερη δημοκρατία δεν είναι ποτέ η σωστή απάντηση σε οποιοδήποτε πρόβλημα.