Το ερώτημα αν ένας Αριστερός μπορεί να είναι πλούσιος είναι αφελές ή και ανόητο. Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη παραδείγματα που δίνουν την απάντηση, ξεκινώντας από τον Ενγκελς (γιος βιομηχάνου).

Ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετικό το ερώτημα αν ένας Αριστερός μπορεί να προβάλλει τον πλούτο του ή να είναι επιρρεπής στη χλιδή και τις πολυτέλειες. Όχι, δεν μπορεί. Γιατί κάποιος που πιστεύει στην ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, που νοιάζεται για τους οικονομικά αδύναμους και τους πιο ευάλωτους, ζει με έναν τρόπο που δείχνει ότι πιστεύει αυτά που λέει και λέει αυτά που πιστεύει.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία και κατάφερε σε μικρή ηλικία να έχει οικονομική άνεση. Γι αυτό και μπορεί να διαφημίζει ότι δανείζει τον ΣΥΡΙΖΑ ή να προσκαλεί τους βουλευτές στο εξοχικό του στις Σπέτσες. Δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο ή ύποπτο σε αυτό.

Υπάρχει όμως κάτι προς συζήτηση όταν μιλάμε για κόμμα της Αριστεράς. Μπορεί ο πρόεδρος του να συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης ή CEO, δηλαδή διευθύνων σύμβουλος εταιρείας; Πρέπει να αξιοποιεί την περιουσία του για να πληρωθούν εργαζόμενοι ή για να γίνει σύσκεψη σε ευχάριστες συνθήκες;

• Διαβάστε σχετικά: ΣΥΡΙΖΑ / Τρικυμία στο ταξίδι για τις Σπέτσες

Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να παίρνει τέτοιες αποφάσεις σε ατομικό επίπεδο χωρίς ενδοιασμό, προβληματισμό και χωρίς να τη συζητά με τους συνεργάτες, τους βουλευτές και το κόμμα του. Δεν πρέπει να θεωρεί αυτονόητο ότι πληρώνει και λύνει οικονομικά προβλήματα του κόμματος ή καλύπτει τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των βουλευτών για ένα Σαββατοκύριακο brainstorming.

Γιατί δεν του ανήκει το κόμμα, τα στελέχη του και ο κόσμος του. Πολύ περισσότερο δεν του ανήκει η Αριστερά και το όραμα της.