Στη βάση της φήμης, ότι ο Γιώργος Καπουτζίδης θα είναι υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στις επόμενες εκλογές, πήρε φωτιά το διαδίκτυο.

Άλλοι εξέφρασαν την απογοήτευσή τους, άλλοι είδαν παιχνίδια της κυβέρνησης με τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα για ψηφοθηρικούς λόγους, άλλοι πανηγύριζαν για την απόφασή του, στήθηκαν καβγάδες, έγιναν δίκες προθέσεων, το επώνυμό του «τρένταρε» στο twitter.

Τελικά, διέψευσε ο ίδιος κατηγορηματικά τη φήμη («ανήκω στις γάτες μου»…) και ακολούθησε νέος γύρος σχολιασμού, με άλλους να τον συγχαίρουν και άλλους να αναλώνονται σε ερμηνείες των αναρτήσεών του.

‘Ολα αυτά θα ήταν απλώς αστεία αν δεν έδειχναν δυο πολύ σοβαρές ασθένειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Από τη μια, την ταχύτητα στη διασπορά fake news. Από την άλλη, την ετοιμότητα για επίθεση φανατικών που καραδοκούν για να βρουν θύμα κανιβαλισμού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι «αναγνωρίσιμοι» προσελκύουν το ενδιαφέρον των κομμάτων. Πόσο μάλλον όσοι έχουν επιρροή σε συγκεκριμένες ομάδες και κοινότητες. Έχει επίσης συμβεί καλλιτέχνες να ασχολούνται με την πολιτική με αποκλειστικά οικονομικό κίνητρο.

Αλλά το να οδηγεί μια δικαιολογημένη καχυποψία σε επιθέσεις στη βάση ανυπόστατων πληροφοριών δείχνει επιπολαιότητα και κυρίως εθισμό στο μπούλινγκ.

Δείχνει ακόμη ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης στα ΜΜΕ είναι επικίνδυνη γιατί όταν πολλοί αμφιβάλλουν για την εγκυρότητα όσων μεταδίδονται από επίσημους πομπούς γίνονται επιρρεπείς στην κατανάλωση δήθεν πληροφοριών που ανακυκλώνονται δηλητηριάζοντας ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα στο χώρο της συμβατικής και μη συμβατικής ενημέρωσης.