Υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα με τα οποία υποστηρίζεται η άποψη ότι η εκλογή νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πραγματοποιηθεί μετά από ένα συνέδριο που θα γίνει αφού ολοκληρωθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Δηλαδή, πρώτα να καθοριστεί η κατεύθυνση, προς τα πού, και μετά το πρόσωπο, με ποιον.

Ωστόσο, η πολιτική έχει τη δική της δυναμική που δεν υπακούει πάντα στα απλά μαθηματικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη διπλή εκλογική συντριβή βρίσκεται σε βαθιά κρίση που επιτείνεται με τη εσωστρέφεια και την αυτοαναφορικότητα.

Ο προοδευτικός κόσμος, στην πλειοψηφία του, δεν έχει ενδιαφέρον για εσωκομματικές αντιπαραθέσεις ως προς τα διαδικαστικά, ακόμη και αν η διαδικασία καθορίζει την ουσία σε μεγάλο βαθμό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εργάζεται ήδη για τη διασφάλιση μιας τρίτης τετραετίας με τη διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων, την παράκαμψη του άρθρου 16 για τα μη κρατικά πανεπιστήμια και την επεξεργασία αλλαγής στον εκλογικό νόμο που θα ανεβάσει το όριο για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ενός κόμματος στο 5%.

Αξιοποιεί, δηλαδή, το χρόνο της παντοδυναμίας της, λόγω απουσίας ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να οργανώσει την παράταση της ηγεμονίας της.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ολοκληρώσει τη μεταβατική περίοδο για την αλλαγή ηγεσίας το συντομότερο δυνατό. Χρειάζεται μια νέα αρχή με νέα ορμή για να αντιμετωπιστεί η προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη να γίνει μη αναστρέψιμη η κυριαρχία της δεξιάς.

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει αναπτύξει τέτοια ταχύτητα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολυτέλεια να καθυστερεί. Το κοινωνικό διακύβευμα είναι σημαντικότερο από το κομματικό.