Ξεκίνησε σήμερα η δίκη για το φονικό λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου, τρία χρόνια μετά  τα φοβερά γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας. Είναι τόσο μεγάλη η καθυστέρηση που σε συνδυασμό με τη δυστοκία και την ολιγωρία που παρατηρήθηκε στην προανακριτική διαδικασία γίνεται ύποπτη. Μα τόσο αργά;

Αντίθετα, ο πυρηνάρχης Νίκαιας της Χρυσής Αυγής Πατέλης είναι ελεύθερος πολύ νωρίτερα από όσο αναμενόταν. Με μια δικαστική απόφαση τόσο αμφιλεγόμενη που παρενέβη ο Αρειος Πάγος για τον έλεγχό της, ένα ηγετικό στέλεχος της εγκληματικής οργάνωσης πήγε στο σπίτι του.

Αν ήταν στην Γλάδστωνος εκείνη την καταραμένη για τον Ζακ Κωστόπουλο μέρα, μάλλον θα συμμετείχε στον ξυλοδαρμό του ενεργητικά, θα είχε πρωταγωνιστήσει. Το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί θα ήταν να παρακολουθεί χαιρέκακα την εξόντωσή του.

Είναι μια ενδιαφέρουσα και φρικτή σύμπτωση: Η Δικαιοσύνη δείχνει πολύ αργά ανακλαστικά εκεί που θα έπρεπε να βιαστεί και πολύ μεγάλη επιείκεια εκεί που θα έπρεπε να εξαντλήσει την αυστηρότητά της.

Είναι σαφές ότι υπάρχει συχνά ιδεολογική φόρτιση πίσω από τη στάση της Δικαιοσύνης: Εκλεκτικές συγγένειες με την ακροδεξιά, υποτακτικότητα απέναντι στις ελίτ και στο σύστημα, αυστηρότητα απέναντι στους διαφορετικούς και τις μειοψηφίες.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δεν είχε καλές πιθανότητες να τον σεβαστούν οι θεσμοί. Και δεν τον σεβάστηκαν. Οι δικηγόροι της οικογένειάς του έχουν καταγγείλει συνειδητή αμέλεια των αρχών για τη συλλογή στοιχείων και μαρτυριών. Αντίθετα, τα δικαιώματα του Πατέλη αναγνωρίστηκαν με το παραπάνω και η προσωπικότητά του αντιμετωπίστηκε με απόλυτο σεβασμό από τους θεσμούς.

Αυτός που κυνηγούσε τους Ζακ είναι πιο ίσος. Οι Πατέληδες του μέλλοντος το ξέρουν πια. Και ακονίζουν τα μαχαίρια τους.