Ο Χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης, από τότε που φυλακίστηκε, απολαμβάνει προνόμια που επιβεβαιώνουν ότι μερικοί είναι πιο ίσοι απέναντι στο νόμο ακόμη και μετά την καταδίκη τους.

Έχει τηλέφωνο και λάπτοπ μέσα στο κελί, για να δίνει συνεντεύξεις, να κάνει αναρτήσεις, να απευθύνει διαδικτυακά, ομιλίες και να οργανώνει το κόμμα του για κάθοδο στις επόμενες εκλογές.

Ασκεί, δηλαδή, καθήκοντα πολιτικού αρχηγού υπερβαίνοντας τους περιορισμούς που ισχύουν για όσους φυλακισμένους δεν έχουν «δόντι», «άκρες» και τον «τρόπο τους».

Η ασυλία Κασιδιάρη είναι θέμα-ταμπού και ποτέ δεν συζητήθηκε σοβαρά παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι «Ελληνες για την Πατρίδα» έχουν δυναμική ακόμη και για κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Ο Κ. Μητσοτάκης που έχει την πολιτική ευθύνη γι αυτή την ασυδοσία ούτε ζήτησε το λόγο από τους αρμόδιους υπουργούς ούτε έκρινε ότι πρέπει να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση.

Στο τέλος της τετραετίας, με εντυπωσιακή καθυστέρηση, προωθεί νομοθετική ρύθμιση για την απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη στο όνομα της δημοκρατικής τάξης.

Προφανώς στο βάθος της εικόνας υπάρχει ο φόβος των διαρροών ψήφων από τη ΝΔ προς τα δεξιά και η άνοδος του πήχη της αυτοδυναμίας εφόσον το κόμμα Κασιδιάρη εκλεγεί στη Βουλή.

Έστω κι έτσι όμως, είναι προφανές ότι το κόμμα Κασιδιάρη πρέπει να αποκλειστεί. Οι νεοναζί δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατική Βουλή.

Ο Κ. Μητσοτάκης που άφησε τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ οφείλει να κάνει τα πάντα για να επιτευχθεί πολιτική συναίνεση.

Να ακούσει τις προτάσεις και τα επιχειρήματα τις αντιπολίτευσης, να διαβουλευθεί με το νομικό κόσμο, να αφήσει στην άκρη τον Βορίδη με το τσεκούρι και το πένθος για τον τέως.