Η δικαίωση του Δημήτρη Ινδαρέ και των γιων του άργησε τρία χρόνια. Κατηγορήθηκαν για άσκηση βίας σε βάρος αστυνομικών, ενώ οι ίδιοι δέθηκαν και δάρθηκαν, μέσα σε ένα καφκικό σκηνικό που στήθηκε κατά την εκκένωση κατάληψης στο Κουκάκι.

Το μόνο τους «λάθος» ήταν η γειτνίαση. Και πλήρωσαν αυτή τη σύμπτωση με πολύ ξύλο, τρομοκράτηση, διασυρμό και αφάνταστη ταλαιπωρία.

Μετά από όλα αυτά, ο μόνος που ζήτησε συγγνώμη ήταν ο… Ηλίας Κανέλλης, ο αρθρογράφος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» που είχε καταπιεί και αναπαράξει αμάσητες τις διαρροές της αστυνομίας για την κάλυψη της αυθαιρεσίας των ενστόλων.

Ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δεν είπε ούτε λέξη. Η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ επίσης. Ασφαλώς το ίδιο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Γενικά, η κυβέρνηση έχει ξεχάσει τι συνέβη τότε στην ταράτσα του σπιτιού του Δ. Ινδαρέ. Δεν θέλει να θυμάται την ανελέητη επίθεση των αστυνομικών σε μια αθώα οικογένεια που έζησε τον απόλυτο εφιάλτη. Δεν θέλει να θυμάται ούτε την αισχρή προπαγάνδα με την οποία επιχειρήθηκε η δικαιολόγηση της απρόκλητης άσκησης βίας αλλά και την ατιμωρησία των δραστών που προστίθεται στις ρωγμές του κράτους δικαίου και στις πληγές της ελληνικής δημοκρατίας.

Στη θέση του Δημήτρη Ινδαρέ και των γιων του μπορεί να βρεθεί οποιοσδήποτε. Είναι θέμα τύχης να μη σου συμβεί. Η απονομή Δικαιοσύνης θα αργήσει, οι ένοχοι δεν θα πληρώσουν, οι πολιτικά υπεύθυνοι δεν θα λογοδοτήσουν και τα ΜΜΕ που σε συκοφάντησαν δεν θα αλλάξουν.

Είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Όχι γιατί θα εκδημοκρατιστεί η ΕΛ.ΑΣ και θα αλλάξουν ταχύτητα τα δικαστήρια μέσα σε έναν μήνα ή σε έναν χρόνο, αλλά γιατί, τουλάχιστον, θα αναγνωριστεί το πρόβλημα και θα αναζητηθεί μια λύση. Και κάποιος θα ζητήσει συγγνώμη από όποιον βρεθεί στη θέση του Ινδαρέ.