Με κεντρικό σύνθημα «εξω οι βάσεις του θανάτου», η απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από την Ελλάδα υπήρξε βασικό αίτημα των λαϊκών κινητοποιήσεων τη δεκαετία του 70 και του 80.

Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο αντιαμερικανισμός υποχώρησε, δια στόματος Κλίντον οι ΗΠΑ ζήτησαν συγνώμη για τη ξεδιάντροπη υποστήριξη της απριλιανής δικτατορίας, ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης ευχαρίστησε δημοσίως τις ΗΠΑ για τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο στην κρίση των Ιμίων. Kαι η πλήρης ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ, έδωσε στην ελληνική εξωτερική πολιτική μια εναλλακτική λύση από τη μονόπλευρη προσκόλληση στον ατλαντισμό.

Σταδιακά όμως τα τελευταία χρόνια, επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση η επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας και η δημιουργία νέων βάσεων στην Ελλάδα. Ετσι ξαφνικά χθες, μέσα στο καλοκαίρι, η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων ανακοίνωσε ότι τροπολογία στο νομοσχέδιο για αµυντικό προϋπολογισµό NDAA, προβλέπει τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για επέκταση της αµερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στα νησιά.

Οπως συμβαίνει στο κοινοβουλευτικό έργο, η τροπολογία υποβλήθηκε από Αμερικανίδα βουλευτή. Αλλά προφανώς έχουν προηγηθεί επαφές και διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, η οποία χειρίζεται το θέμα με πλήρη αδιαφάνεια, χωρίς να μπει στον κόπο να ενημερώσει την αντιπολίτευση και την ελληνική κοινή γνώμη.

Δεν γνωρίζουμε έτσι αν και τι έχει συμφωνηθεί και με ποια ανταλλάγματα, αν για την επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας έχουν ενημερωθεί οι Βρυξέλλες και πώς σχετίζεται η υπόθεση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και ίσως το κυριότερο: ως παγκόσμια υπερδύναμη, η (βόρεια) Αμερική ανταγωνίζεται με την Κίνα και τη Ρωσία. Την Ελλάδα τη συμφέρει να μπει στον ακήρυχτο πόλεμο και ποιος είναι ο εχθρός;