Ο πρωθυπουργός πληρώνει ακριβά τις ατυχείς επιλογές του στον ανασχηματισμό. Καλή κουβέντα δεν λέγεται ούτε από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του, ενώ τα σχόλια στο δικό του μιντιακό σύστημα εκφράζουν από απογοήτευση μέχρι χλεύη.

Το βέβαιο είναι ότι όχι απλώς δεν πέτυχε την ποθούμενη επανεκκίνηση για να αναχαιτίσει τη φθορά της κυβέρνησης από την καταστροφική διαχείριση των πυρκαγιών και της πανδημίας αλλά αυτοτραυματίστηκε σοβαρά με αποτέλεσμα, αναπόφευκτα. να ενταθεί η αρνητική δυναμική για τη ΝΔ.

Εχει ενδιαφέρον να αναζητηθεί η ερμηνεία των λαθών του στην υπόθεση Αποστολάκη.

Με τη σειρά:

• Προκειμένου να καθησυχάσει την κοινοβουλευτική ομάδα και τη βάση του κυβερνώντος κόμματος δεν ήθελε άλλες μεταγραφές από το κέντρο και αποφάσισε να βάλει ακόμη περισσότερο ΛΑΟΣ μέσα στην κυβέρνηση. Χρειαζόταν, όμως, ένα προοδευτικό άλλοθι για να τονώσει το προφίλ του ως ενωτικού ηγέτη που προσελκύει δυνάμεις από όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα.
• Η πολιτική μεγαλομανία του και η εμπάθειά του προς τον Αλ. Τσίπρα τον οδήγησε στη σκέψη ότι θα μπορούσε να καταφέρει ένα συντριπτικό χτύπημα σε βάρος του πολιτικού του αντιπάλου πετυχαίνοντας μια μεταγραφή από το κόμμα του. Θα ήταν μια κίνηση ματ που θα έφερνε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
• Η επιλογή του πρώην υπουργού Αμυνας Ευ. Αποστολάκη έγινε γιατί ως στρατιωτικός δεν ερεθίζει εκ προοιμίου το νεοδημοκρατικό ακροατήριο, ενώ έχει κοινούς ισχυρούς φίλους με τον Κ. Μητσοτάκη που θα μπορούσαν να μεσολαβήσουν.
• Το γεγονός ότι ο Ευ. Αποστολάκης μπήκε στη συζήτηση με τον Κ. Μητσοτάκη και δεν αρνήθηκε αμέσως την πρόταση έκανε τον πρωθυπουργό να πιστέψει ότι είναι εύκαμπτος και διαχειρίσιμος. Γι αυτό και κινήθηκε επιπόλαια στη δήθεν προσπάθεια εξασφάλισης της συγκατάθεσης του Αλ. Τσίπρα και της Φ. Γεννηματά – με τα γνωστά αποτελέσματα.
• Εχοντας γύρω του ανθρώπους ικανούς για όλα προκειμένου να αναρριχηθούν, υποτίμησε την πολιτική απειρία του Ευ. Αποστολάκη και τον κώδικα τιμής του ως πατριώτη στρατιωτικού που δεν θα του επέτρεπε να γίνει πρωταγωνιστής σε μια μικροπολιτική κλωτσοπατινάδα.
• Επειδή μέχρι τώρα “του έβγαιναν” τα τυχοδιωκτικά κόλπα άλωσης του χώρου του κέντρου, με αθρόες μεταγραφές κεντροαριστερών επαγγελματιών της εξουσίας, απέκτησε αλαζονεία και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Πολύ περισσότερο όταν πλήθος ΜΜΕ ήταν στημένο για να χειροκροτήσει οποιαδήποτε νέα κίνηση διεύρυνσης της ΝΔ.
• Η οίηση είναι κακός σύμβουλος στην πολιτική και μπορεί να γίνει επικίνδυνη αν συνδυαστεί με την υποκατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία και της ιδεολογίας από τον κυνισμό.

Κάπως έτσι, ο Κ. Μητσοτάκης έσκαψε προσεκτικά έναν βαθύ λάκκο και έπεσε μέσα χαμογελώντας, χωρίς να έχει ιδέα πόσο θα χτυπήσει και πόσο θα λερωθεί.

Θα χρειαστεί χρόνο για να επουλωθούν τα τραύματά του και να καθαριστεί – αν τα καταφέρει.