Η κακή επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ είναι σε πρώτο επίπεδο ανεξήγητη: Μετά από δυο χρόνια πανδημίας και με τέτοια κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση, πώς είναι δυνατόν να μην βουλιάζει η ΝΔ και να μην ενισχύεται η αξιωματική αντιπολίτευση; Ωστόσο, στην πολιτική και στον συνδικαλισμό δεν υπάρχουν μεταφυσικές ερμηνείες και γι αυτό είναι κρίσιμο να γίνει μια σοβαρή ανάλυση των αιτίων της ήττας και ο αναγκαίος αναστοχασμός.

Προφανές είναι ότι ο κατακερματισμός των δυνάμεων της Αριστεράς (που στο σύνολό της κυριάρχησε) αποδυναμώνει τον ΣΥΡΙΖΑ που απομονώνεται από τους υποστηρικτές του ριζοσπαστισμού ως κυβερνητική/συστημική πολιτική δύναμη. Η δυσκολία των κομμάτων της Αριστεράς να συνεννοηθούν και να αρθούν πάνω από τους ανταγωνισμούς και τις μικρές διαφορές είναι διαχρονική και εμπεδωμένη.

Αυτό που δεν είναι προφανές είναι γιατί δεν δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς με το προσωπικό των νοσοκομείων η ηγεσία του υπουργείου Υγείας επί κυβέρνησης Τσίπρα και στη συνέχεια οι υπεύθυνοι για την αντιπολίτευση στο χώρο της δημόσιας υγείας, ιδιαίτερα ο τομεάρχης Α. Ξανθός.

Χρειάζεται να γίνει διεξοδική συζήτηση σε βάθος για να εντοπιστούν οι λόγοι που εμπόδισαν την αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ από την πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών. Και στο κέντρο αυτής της συζήτησης είναι αναμενόμενο να βρεθεί η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε μεγάλο βάρος σ αυτό και έκανε μια οργανωμένη παρουσίαση με συμμετοχή και εξωκομματικών προσωπικοτήτων. Γιατί αυτή η πρόταση, αν υποθέσουμε ότι έγινε γνωστή, δεν έπεισε τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους νοσοκομειακούς γιατρούς;

Ένα κόμμα εξουσίας δεν μπορεί παρά να έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες, δηλαδή ερείσματα στην αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό, στους παραγωγικούς φορείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ,παρόλο που κατάφερε να εδραιωθεί στον δικομματισμό, δεν έχει πετύχει να αποκτήσει γερά θεμέλια.

Το 3ο συνέδριο (14-17 Απριλίου) είναι το κατάλληλο πλαίσιο για να αναπτυχθεί αυτός ο προβληματισμός και να διαμορφωθεί αποτελεσματική στρατηγική. Υπάρχει χρόνος, αν υπάρξει βούληση, θάρρος και ειλικρίνεια.