Οι εργαζόμενοι που κατασκευάζουν τον ηλεκτροφόρο φράχτη της Ουγγαρίας, αυτόν που θα σταματάει τους βρώμικους πρόσφυγες πολέμου από την είσοδό τους στη χώρα του πρώην «υπαρκτού» σοσιαλισμού, απεργούν. Ως ένα σώμα, με τη γροθιά υψωμένη παλεύουν για ίσα μεροκάματα σε άντρες και γυναίκες, διεκδικούν άδεια κύησης και μειωμένο ωράριο για τις μητέρες μετά τη γέννα.

Να συγχαρούμε άραγε την «ημέρα της γυναίκας», τους απεργούς μιας πιθανής τέτοιας απεργίας;           

Οπως έγινε και χθες, οι συζητήσεις που δίνουν και παίρνουν στα διάφορα φόρα του «πολιτισμένου» Δυτικού κόσμου, κάθε χρόνο τη μέρα της γυναίκας, αναφέρονται σε προβλήματα σοβαρά όπως το υψηλό ποσοστό ενδοοικογενειακής βίας, ο δραματικός αριθμός σεξουαλικών κακοποιήσεων και οι διακρίσεις στον εργασιακό τομέα με θύματα τις γυναίκες. Δεν εντάσσονται όμως σε ένα γενικότερο πνεύμα αντιμετώπισης των «άλλων»  γυναικών ως ισότιμων.

Έτσι έχουμε νόμους που τιμωρούν τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας, ενώ την ίδια στιγμή αντιμετωπίζουμε ως αναγκαίο κακό ότι γυναίκες πρόσφυγες στοιβάζονται ως παράνομα εμπορεύματα σε τέντες μαζί με τα παιδιά και τους άντρες τους. Και πέφτουν εκεί, τελείως απροστάτευτες,  θύματα σεξουαλικής καταπίεσης και κάθε είδους κακομεταχείρισης. Για τις γυναίκες αυτές ακούσαμε λίγα πράγματα χθες. Ενώ θα άξιζαν της ίδιας προσοχής με τις «δικές μας» γυναίκες. 

* Κάθε μέρα η συντακτική ομάδα του Tvxs σχολιάζει την επικαιρότητα στη στήλη «η άποψή μας»