Η είδηση της εβδομάδας δεν είναι ούτε η διέγερση του κοινωνικού αυτοματισμού από τον Μητσοτάκη με όπλο τους δημόσιους υπάλληλους, ούτε οι εξευτελιστικές συγγνώμες του Άδωνι, μήπως και το Ισραήλ τού συγχωρήσει το αμαρτωλό παρελθόν. Είναι η άσκηση κακουργηματικών διώξεων σε 17 μέλη του Λιμενικού Σώματος για την τραγωδία της Πύλου.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η υπόθεση φαινόταν να βαλτώνει, με το Λιμενικό Σώμα να αρνείται τη διεξαγωγή έρευνας για τις συνθήκες του ναυαγίου. Και την κυβέρνηση να επιρρίπτει ευθύνες κυρίως στα θύματα και τους «διακινητές», που είχε επιλέξει στο σωρό ανάμεσα στους άμοιρους διασωθέντες.

• Διαβάστε επίσης: Ναυάγιο στη Πύλο / Κακουργηματικές διώξεις κατά 17 λιμενικών

Ωστόσο η πρόσφατη εξέλιξη με την παραπομπή υψηλόβαθμων στελεχών, συμπεριλαμβανομένου του τότε Αρχηγού του Λιμενικού, Γιώργου Αλεξανδράκη, και του Επόπτη του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (Ε.Κ.Σ.Ε.Δ.), για έκθεση προσώπων σε κίνδυνο με νομική υποχρέωση διάσωσης τους, πράξη που οδήγησε στον θάνατο 82 ανθρώπων και την εξαφάνιση άλλων 600 περίπου, αναζωπυρώνει την ελπίδα για δικαιοσύνη.

Ειδικότερα, ο κυβερνήτης του σκάφους του Λιμενικού ΠΠΛΣ 920, που βρισκόταν στην περιοχή, αντιμετωπίζει βαρύτατες κατηγορίες, όπως πρόκληση ναυαγίου με συνέπεια θανάτους και παράλειψη παροχής βοήθειας. Γιατί δεν είναι μόνο ότι το βούλιαξαν, αλλά απομακρύνθηκαν κιόλας με την ανατροπή που προκάλεσαν!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το ναυάγιο οφείλεται στην προσπάθεια του σκάφους του Λιμενικού να ρυμουλκήσει το σαπιοκάραβο, που ζητούσε βοήθεια, έξω από τα ύδατα ελληνικής δικαιοδοσίας.

Έχει διαπιστωθεί αυτό από μια σειρά από ανεξάρτητες έρευνες και ημερίδες, στις οποίες παρουσιάστηκαν όχι μόνο επιστημονικές μελέτες αλλά και κατέθεσαν διασωθέντες.

• Διαβάστε επίσης: Αυτοψία του ναυαγίου της Πύλου / Τι πραγματικά συνέβη στο κατάστρωμα του Adriana

Το έγκλημα έχει και μία σαφή κοινωνική και ρατσιστική χροιά. Γιατί αν κάποιο κρουαζιερόπλοιο ζητούσε για 15 ώρες βοήθεια, το Λιμενικό θα τους είχε σώσει όλους.

Προφανώς οι κατηγορούμενοι Λιμενικοί εφάρμοζαν «δημιουργικά» – και εγκληματικά- την πολιτική της κυβέρνησης. Και οι κατώτεροι από αυτούς τις εντολές των ανώτερων και της ηγεσίας του σώματος.

Αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Από τις Δίκες της Νυρεμβέργης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις μετέπειτα Συμβάσεις της Γενεύης και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο είναι σαφές: το γεγονός ότι ένα άτομο ενεργούσε κατ’ εντολή ανώτερου, δεν το απαλλάσσει από ευθύνη, αν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει. H υπακοή σε διαταγές δεν συνιστά από μόνη της επαρκή υπερασπιστική γραμμή.

Oι κατηγορούμενοι έκαναν προσπάθειες να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους. Ήταν υποχρεωμένοι να βιντεοσκοπούν όλες τις επιχειρήσεις. Το σκάφος ήταν υπερσύγχρονο και χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ. Και προφανώς η εμπλοκή των θεσμών της τελευταίας είναι που ξεμπλόκαρε τη βαλτωμένη υπόθεση, που πήγαινε να κουκουλωθεί, όπως τόσο αλλά σκάνδαλα στην Ελλάδα.

Γιατί περιέργως εκείνο το βράδυ το βίντεο δεν ..λειτουργούσε ενώ χάθηκαν επίσης και ηχητικές επικοινωνίες. Το μπάζωμα τείνει να γίνει συστηματική πρακτική συγκάλυψης στη χώρα. Μόνο που αυτή τη φορά μπάζει νερά.