Στις κανονικές χώρες, από θεομηνίες μέχρι πολύνεκρα δυστυχήματα, στις επετείους των μεγάλων καταστροφών επικρατεί θλίψη και περισυλλογή. Μόνο στην Ελλάδα, ένα χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών, κηρύσσεται γενική απεργία.

Δικαιολογημένα, γιατί διαβάζοντας τον κατάλογο της συγκάλυψης και της απάτης, δεν ξέρει κανείς από που να ξεκινήσει.

-Από τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, πριν το πολύνεκρο δυστύχημα, ότι έπρεπε να ντρέπονται όσοι προειδοποιούσαν για τα κενά στα συστήματα ασφαλείας;

-Από το πρωθυπουργικό διάγγελμα, την επόμενη της μετωπικής σύγκρουσης των τρένων, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γνωμάτευσε πώς «όλα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος»;

Διαβάστε: Απεργία – Ένας χρόνος από τα Τέμπη / Οι συμμετέχοντες και τα αιτήματά τους – Πώς θα κινηθούν τα ΜΜΜ

-Το εσπευσμένο μπάζωμα του τύπου της τραγωδίας, στους αντίποδες της γνωστής, βραδυκίνητης δημόσιας διοίκησης;

-Τις προτροπές της ηγεσίας της Δικαιοσύνης προς τους απαρηγόρητους συγγενείς των θυμάτων, να πάνε στην εκκλησία για να βρουν το δίκιο τους;

-Τη ντροπιαστική για κάθε σοβαρό κράτος και κοινοβούλιο λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής από τις καταθέσεις της οποίας αποκλείστηκαν ουσιώδεις μάρτυρες;

Διαβάστε-δείτε: Ένας χρόνος από την τραγωδία στα Τέμπη / «Δικαίωση εν αναμονή» – Ντοκιμαντέρ από το Eteron 

Όλοι πλέον συνειδητοποιούν ότι οι ζωές των 57 ανθρώπων θα μπορούσαν να είχαν σωθεί και ότι δεν πρόκειται για δυστύχημα. Αλλά για έγκλημα που θα μπορούσε να αποφευχθεί και τώρα συγκαλύπτεται.

Και δεν είναι μόνο «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», η αιτία για την τραγωδία. Είναι επίσης η αδιαφορία των κρατούντων, αξιωματούχων και υπουργών, το διαβόητο «πάμε και όπου βγει», η κακοδαιμονία της ελληνικής κοινωνίας και η βαθιά ανεπάρκεια και σήψη του πολιτικού συστήματος που αναδείχθηκε.

Για όλους αυτούς τους λόγους η απεργία είναι απόλυτα δικαιολογημένη, αντί του ετήσιου μνημόσυνου. Και αντί της θλίψης η οργή, που συσσωρεύεται και ψάχνει αφορμή να ξεσπάσει.