To ερώτημα που προκύπτει από την συνεχιζόμενη διαμάχη για το νομοσχέδιο του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια είναι αν δεξιά μπορεί να κάνει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Όχι νεοφιλελεύθερες τροποποιήσεις υπέρ της «ελευθερίας της αγοράς». Αλλά ουσιαστικές δημοκρατικές και κοινωνικές αλλαγές.

Ο κύριος Μητσοτάκης θέλησε να εμφανιστεί ως μεταρρυθμιστής για να κερδίσει τους κεντρώους ψηφοφόρους. Αλλά μια η αγωνία του να ικανοποιήσει και την ακροδεξιά κρατώντας τις εσωκομματικές ισορροπίες, μια η ίδια η φύση της παράταξης, έχουν οδηγήσει σε τραγέλαφο.

Το υπουργικό συμβούλιο εγκρίνει προτάσεις νόμου, αλλά τα μέλη του έχουν δικαίωμα να απέχουν από την ψήφιση του! Αυτό μάλλον θυμίζει φοιτητικό σύλλογο παρά κυβέρνηση. Τελευταίο παράδειγμα του χάους, η ανακάλυψη του κυρίου Βορίδη ότι το επίμαχο νομοσχέδιο έχει και συνταγματικό πρόβλημα!

►Διαβάστε επίσης: Μπακογιάννη / Ο Βορίδης δεν θέλει ένα ομόφυλο ζευγάρι να υιοθετήσει παιδί, ακόμη κι αν αυτό είναι καταδικασμένο να μείνει σε ίδρυμα λόγω αρρώστιας

Πάει μισός αιώνας από την τελευταία φορά που δεξιά κυβέρνηση έκανε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, που ωφέλησαν την χώρα: η καθιέρωση της δημοτικής και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, ήταν δύο σημαντικά βήματα.

Επηρεασμένα από το κλίμα της εποχής και το κοινωνικό αίτημα για ριζικές αλλαγές, μετά την πτώση της χούντας.

Οι σοβαρές αλλαγές τα επόμενα χρόνια, από την κατάργηση της χωροφυλακής ή της μοιχείας μέχρι το νέο οικογενειακό δίκαιο και την καθιέρωση Εθνικού Συστήματος Υγείας έγιναν από το ΠΑΣΟΚ.

Η δεξιά ήταν αντίθετη και στα αυτονόητα: όχι μόνο στην αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης στις αρχές της δεκαετίας του ’80 αλλά και στις σύγχρονες ταυτότητες στα τέλη του ’90.

Το ίδιο ισχύει για την επίλυση μεγάλων εθνικών εκκρεμοτήτων. Μετά την ελληνοτουρκική προσέγγιση του 1999, οι δύο χώρες είχαν πλησιάσει στην επίλυση του κυπριακού με το σχέδιο Ανάν. Όλο το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Αιγαίο θα είχε αλλάξει, οι δύο χώρες θα έπαυαν να είναι οι καλύτεροι πελάτες των διεθνών εμπόρων όπλων.

Αλλά το 2004 η νέα κυβέρνηση Καραμανλή κήρυξε την ακινησία, για να μην πάρει κανένα ρίσκο. Όσο για την πολυδιαφημισμένη υπόσχεση περί καταπολέμησης της διαπλοκής, το έβαλε στα πόδια όταν οι καναλάρχες αντέδρασαν για τον «βασικό μέτοχο», τη ρύθμιση που θα περιόριζε την εξουσία τους.

►Διαβάστε επίσης: Ν.Δ. / Η ξεκούρδιστη «μεταρρυθμιστική» ορχήστρα και ο φόβος του… άμβωνα

Η ελληνική δεξιά προκαλεί νέα προβλήματα, παρά επιλύνει τα υπάρχοντα.

Ο ίδιος Σαμαράς που σκίζει τώρα τα ιμάτια του για το επίμαχο νομοσχέδιο, δημιούργησε τη δεκαετία του 90 το «σκοπιανό» ζήτημα. Χρειάστηκαν 25 χρόνια συνεχών εθνικών αποτυχιών, για να φτάσει η κυβέρνηση του ΣυΡιζΑ στη λυτρωτική συμφωνία των Πρεσπών.

Ο κ. Μητσοτάκης συμφωνούσε φυσικά με την ουσία της συμφωνίας, αλλά την πολέμησε αδίστακτα για μικροκομματικούς λόγους.

Σήμερα, οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα που ετοιμάζονται είναι καταστροφικές. Και από τις υποκλοπές μέχρι τις ανεξάρτητες αρχές και την ελευθερία του Τύπου, σε όλες τις πτυχές του Κράτος Δικαίου η χώρα έχει πάει δεκαετίες πίσω.

Η κυβέρνηση είναι οπισθοδρομική και εδώ βρίσκεται η βαθύτερη αιτία της διαμάχης και του κυβερνητικού αλαλούμ για το γάμο των ομοφύλων. ΄Ενα θέμα που με άλλη κυβέρνηση δεν θα είχε πάρει αυτές τις διαστάσεις και θα είχε ευκολότερα λυθεί: η δεξιά, με τον Μητσοτάκη ή άλλον αρχηγό, είναι πολέμια των πραγματικών μεταρρυθμίσεων.