Η 40χρονη Ενκελέιντα εντοπίστηκε το πρωί της Πέμπτης νεκρή με ένα μαχαίρι καρφωμένο στην κοιλιά στην μέση του δρόμου, στην περιοχή των Αχαρνών, στο Μενίδι. Βασικός ύποπτος ήταν από την πρώτη στιγμή ο 50χρονος πρώην σύντροφός της με την αστυνομία να εντοπίζει τελικά τα ίχνη του και να τον συλλαμβάνει. H αστυνομία κατάλαβε αμέσως ποιο είναι το θύμα, εξαιτίας των προηγούμενων καταγγελιών της. Η τελευταία φορά εξάλλου που βρέθηκε στο τμήμα για να καταγγείλει τον κακοποιητή της ήταν στις 7 Μαϊου.

Άλλος ένας γυναικοκτόνος που κυκλοφορούσε ελεύθερος παρά τις καταγγελίες, άλλος ένας που συνελήφθη, αφού διέπραξε το έγκλημα.

Τι λέει η κυβέρνηση; Τι σχολιάζουν οι τηλεοπτικές εκπομπές εν χορώ; Πως η πολιτεία τα έκανε όλα σωστά σε αντίθεση με το θύμα. Που αρνήθηκε τη μεταφορά της σε ξενώνα, που τον ξαναέβαλε στο σπίτι της, που δεν έβαλε panic button. Χωρίς να αναρωτιούνται αν μπορούσε να αφήσει τη δουλειά της. Αν είχε το θάρρος να μην του επιτρέψει να ξαναμπεί στο σπίτι της υπό τον φόβο των απειλών και γνωρίζοντας πως ζει σε μια Πολιτεία που δεν θα την προστατεύσει. Χωρίς να κάνουν την παραμικρή νύξη για το γεγονός πως το panic button δεν μπορεί να σε σώσει την ώρα που τρως τη μαχαιριά. Ακόμα και να φτάσει το σήμα, μέχρι να έρθουν θα είναι αργά.

Το μεγάλο ερώτημα για όλες και όλους μας, δεν ακούστηκε στα κανάλια. Πως είναι δυνατόν μετά από τόσες καταγγελίες (μέχρι και ηχητικό υλικό βρέθηκε με απειλές θανάτου), να κυκλοφορούσε ελεύθερος.

Γιατί ενώ το δικαστήριο μπορούσε να διατάξει εκδίκαση εντός τριών ημερών και προσωρινή κράτηση του δράστη, αντί αυτού η δικάσιμος ορίστηκε στις 17/5 και ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους;

Τα ουσιαστικά ερωτήματα εξαφανίστηκαν και το κυρίαρχο αφήγημα εξελίχθηκε. Από το φταίει το θύμα «γιατί δεν κατήγγειλε» στο «φταίει το θύμα γιατί δεν ήθελε βοήθεια». Το μόνο που δεν έχουμε ακούσει στην ανατριχιαστική αυτή προπαγάνδα είναι πως το θύμα δεν ήθελε να ζήσει.