Ο νέος κοινοβουλευτικός χάρτης, με μια αξιωματική αντιπολίτευση τόσο αδύναμη που δεν μπορεί να καταθέσει πρόταση μομφής, συνταγματικής αναθεώρησης και σύστασης εξεταστικής επιτροπής, εμπνέει εύλογη δημοκρατική ανησυχία. Πολύ περισσότερο όταν τα τρία κόμματα της ακροδεξιάς αθροίζουν περισσότερο από 13% και με δεδομένο τον αυταρχισμό που έχει ήδη δείξει ο Κ. Μητσοτάκης.

Η διαμόρφωση ενός προοδευτικού μετώπου μέσα στη Βουλή είναι μονόδρομος για να ασκηθεί ουσιαστικός έλεγχος στην κυβέρνηση και να εμποδιστούν πολιτικές σε βάρος των ευάλωτων.

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να ελπίζει ότι ο Δ. Κουτσούμπας και η Ζ. Κωνσταντοπούλου θα επιτίθενται στον Αλ. Τσίπρα περισσότερο από όσο στον ίδιο ή τουλάχιστον με την ίδια ένταση. Αν αυτό το δρόμο ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, τότε η άνεση με την οποία ο πρωθυπουργός θα κάνει ό,τι θέλει χωρίς λογοδοσία και δισταγμό θα είναι πρωτοφανής.

Ο Ν. Ανδρουλάκης προεκλογικά επέμεινε στη «γραμμή» των ίσων αποστάσεων που τελικά ευνόησε τη ΝΔ. Η επιμονή σ’ αυτή την τακτική θα είναι καταστροφική για τον προοδευτικό κόσμο που ζητά τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στη Δεξιά και την Ακροδεξιά που έδειξαν τα δόντια τους στις εκλογές της Κυριακής.