Η υπογραφή της αρχικής συμφωνίας για τον αγωγό East Med στην Αθήνα είναι αναμφισβήτητα σημαντική και έρχεται ως επιστέγασμα των σχεδίων που είχαν ξεκινήσει από το 2010 – 2011 και κορυφώθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η πραγματικότητα όμως βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το οποιοδήποτε πανηγυρικό κλίμα, δεδομένων των πολύ σύνθετων παραμέτρων της υπόθεσης και του ρευστού πολιτικού σκηνικού στην ευρύτερη περιοχή. 
 
Η διακυβερνητική συμφωνία που υπογράφεται από τους Μητσοτάκη – Νετανιάχου -Αναστασιάδη έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά δεν αποτελεί συμφωνία κατασκευής παρά, ουσιαστικά, δήλωση προθέσεων. Το έργο από την άλλη πλευρά, δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο τεχνικά ενώ η κατασκευή του θα απαιτούσε 6 δισ. ευρώ με τις αρχικές εκτιμήσεις, κόστος που μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί. 

Στο αμιγώς ενεργειακό πεδίο, ο αγωγός βρίσκεται στη σωστή λογική της ενεργειακής αξιοποίησης της Αν. Μεσογείου αλλά δεν δημιουργεί νέα δεδομένα λόγω των μικρών ποσοτήτων που θα μπορούσε να μεταφέρει. Οι αναλυτές εκτιμούν πως θα λειτουργεί κυρίως ως συμπλήρωμα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έρχεται σε άμεσο ή έμμεσο ανταγωνισμό με άλλα ενεργειακά πρότζεκτ, εκφράζονται επιφυλάξεις για την σκοπιμότητά του.  

Σε επίπεδο γεωπολιτικό βέβαια είναι μια σημαντική εξέλιξη με πολυσύμαντα μηνύματα. Ο  East Med, από την μία, παρακάμπτει τον Ερντογάν αλλά αναπόφευκτα ενισχυεί την ένταση σε μια εποχή που εκφράζονται φόβοι – και από τους πιο μετριοπαθείς – ακόμη και για θερμό επεισόδιο. Ο αγωγός διέρχεται από ζώνες που δεν έχουν οριοθετηθεί αλλά και άλλες των οποίων την κυριαρχία αμφισβητεί ανοιχτά η Τουρκία.  Είναι μια σημαντική προοπτική για τον άξονα Ανατολής-Δύσης, αν και δεν είναι απολύτως ξεκάθαρη η πρόθεση των υπολοίπων χωρών που εμπλέκονται. Πρόκειται για έναν άξονα που έρχεται σε σύγκρουση με τις προσδοκίες Τουρκίας και Ρωσίας για ένα άξονα Βορρά – Νότου με παρεμβάσεις που φτάνουν μέχρι τη Λιβύη. 

Την ίδια στιγμή ο περιορισμός της παρέμβασης ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στην περιοχή, προκαλεί ανακατατάξεις και αβεβαιότητα για την ενεργειακή ασφάλεια,
Ο East Med κινείται στο πλαίσιο του γεωπολιτικού ρόλου που επιδιώκει διαχρονικά η Ελλάδα και των συμμαχιών που διαμορφώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στην περιοχή αλλά είναι ένα δύσκολο εγχείρημα με πολύ μακρινό ορίζοντα σε αβέβαιο πολιτικό σκηνικό. Υπό την έννοια αυτή δεν δικαιολογούνται υπεραπλουστεύσεις καθώς είναι μόλις ένα πρώτο βήμα σε ένα πολύ δύσκολο δρόμο.