Το δείπνο με τους ηγέτες των Βαλκανίων, της ΕΕ και τον Ουκρανό πρόεδρο στο Μέγαρο Μαξίμου, γίνεται σε μια πολύ δύσκολη διεθνή συγκυρία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εξελιχθεί σε μία σφαγή χωρίς προηγούμενο, οι ΗΠΑ έκαναν προχθές λόγο για 500.000 νεκρούς και τραυματίες από τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Είναι φανερό ότι καμία πλευρά δεν κερδίζει τον πόλεμο.

Στα Βαλκάνια, η διαμάχη Σερβίας – Κοσόβου, όπως και η διαμάχη Βουλγαρίας- Βόρειας Μακεδονίας, καθώς και οι εθνικές διαμάχες στη Βοσνία αναζωπυρώνονται κατά τακτά διαστήματα. Ο εθνικισμός καλά κρατεί, όπως αποδεικνύει και η συνεχιζόμενη φυλάκιση Μπελέρη, εξ αιτίας της οποίας απουσιάζει από τη διεθνή συνάντηση ο πρωθυπουργός της Αλβανίας.

Είναι λοιπόν καιρός για ειρηνευτικές πρωτοβουλίες στον ουκρανο-ρωσικό πόλεμο και ανάλογες για την εκτόνωση της έντασης στα Βαλκάνια. Μία από τις κινήσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν για το τελευταίο, θα ήταν η ψήφιση από την ελληνική Βουλή των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, όπως προβλέπει η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών, που θεωρείται ακριβώς πρότυπο για την επίλυση διεθνών διαφορών. Αλλά για καθαρά λόγους εσωτερικής μικροπολιτικής σκοπιμότητας, η κυβέρνηση της ΝΔ τις κρατάει στα συρτάρια επί τέσσερα χρόνια.

Αν λοιπόν με αφορμή το δείπνο υιοθετηθούν προτάσεις στενότερης συνεργασίας στα Βαλκάνια και ειρήνευσης στην Ουκρανία, τις οποίες απορρίπτουν οι ΗΠΑ, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει επιτύχει μια σημαντική διεθνή επιτυχία. Διαφορετικά, δεν θα πρόκειται παρά για μία ακόμη επιχείρηση δημοσίων σχέσεων, από αυτές στις οποίες ειδικεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για να παίζουν κάτι τα κανάλια, αντί να παίζουν τις φωτιές.