Με τη συνήθεια πολλών ετών να περιδιαβαίνω στο άλσος του Ζαππείου, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω μια ριζική αλλαγή τα τελευταία χρόνια, κυρίως κατά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Το Ζάππειο είναι κληροδότημα, ανήκει στο Υπουργείο Οικονομικών και είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Με λίγα λόγια οι χώροι του έχουν δημόσιο και όχι ιδιωτικό χαρακτήρα, ενώ το άλσος που το περιβάλλει ανήκει και αυτό στους δημότες. Στο λαό δηλαδή.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι εκδηλώσεις του Ζαππείου ήταν σχετικά λίγες και πάντα μέσα στα πλαίσια του δημόσιου χαρακτήρα του. Συνήθως φιλοξενούσε επίσημες εκδηλώσεις ή εκθέσεις. Δεν ήταν δηλαδή χώρος όπου παρουσιάζουμε την εταιρεία μας που παράγει λεμονάδες ή που κάνει ασφάλειες, δεν κάναμε βαφτίσια ούτε γάμους. Δεν ήταν δηλαδή το Ζάππειο Μέγαρο χώρος για ιδιωτική χρήση. Σήμερα όμως είναι.

Κάθε λίγο και λιγάκι, σχεδόν καθημερινά ίσως, μεγάλες μαύρες λιμουζίνες παρκάρουν μπροστά στην κεντρική πύλη, ενώ μπράβοι και σωφέρ περιφέρονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Κάποια σύναξη επιχειρηματιών καλύπτει το χώρο κάθε βδομάδα σχεδόν.

Κάποιοι άλλοι, μικρότερου βεληνεκούς, απλώνουν την πραμάτεια τους, στήνουν διάφορες σκηνές, στήνουν δεκάδες χημικές τουαλέτες, κλείνουν όλους τους δρόμους του άλσους, σκουπιδιάρικα του Δήμου Αθηναίων πηγαινοέρχονται για να μαζέψουν ό,τι πετάνε οι πανηγυριστές του Ζαππείου, ενώ, ταυτόχρονα, κατά ομάδες δεκάδων ατόμων, δρομείς που ανήκουν σε συλλογικότητες τρέχουν γύρω – γύρω, έχοντας μετατρέψει το Ζάππειο σε προπονητήριο. Ενώ δεν είναι.

Όλα αυτά μαζί και κυρίως η παράδοση του Ζαππείου στους επιχειρηματίες πάσης φύσεως- επ΄ αμοιβή υποθέτω-είναι εκτός λογικής και δεν φαντάζομαι να συνάδουν με τον δημόσιο χαρακτήρα του Ζαππείου Μεγάρου.

Πέραν τούτων, η αδιαφορία των υπευθύνων του Ζαππείου για το άλσος είναι απερίγραπτη. Παγκάκια σπασμένα, μονίμως ξηλωμένα χωρίς επιδιόρθωση και δέντρα χωρίς έλεγχο και συντήρηση, καθιστούν την βόλτα κάπως επικίνδυνη. Προχθές κάποιοι τουρίστες έκατσαν αμέριμνοι σε παγκάκι να ξεκουραστούν και τους έπεσε ο γεροπλάτανος στο κεφάλι, τους τραυμάτισε και κατέληξαν στο νοσοκομείο, ευτυχώς ζωντανοί. Που να φανταστούν οι καημένοι οι ευρωπαίοι πως το Ζάππειο έχει μείνει εντελώς στην τύχη του;

Μόλις χτες το απόγευμα, περνώντας μπροστά από την κεντρική πύλη του Ζαππείου, είδα απλωμένα τραπέζια, έξω στο χώρο, κόσμο ντυμένο στα μπλε με τη λέξη VALET στο μπλουζάκι- δηλαδή υπηρέτης- και γενικώς μιαν αναστάτωση μεγάλη. Πλησίασα δυο κυρίους, μάλλον της συνοδείας και τους ρώτησα τι τρέχει. «Γάμος», μου απάντησαν χαμογελώντας. «Τι γάμος», ξαναρώτησα αφελώς. Γέλασαν. «Άμα έχεις λεφτά, κάνεις γάμο στο Ζάππειο», απάντησαν με κάποια ειρωνεία στον τόνο της φωνής. Δηλαδή, εάν είσαι πλούσιος, παίρνεις την αγαπημένη σου και παντρεύεστε στο Ζάππειο! Πάλι καλά που δεν κλείνεις και τη Στοά του Αττάλου ή και την Ακρόπολη ενδεχομένως. Με τα τσιμέντα που έβαλε η Μενδώνη είναι νομίζω εφικτό.

Αυτό λοιπόν είναι πλέον το Ζάππειο Μέγαρο επί Μητσοτάκη. Έγινε Δελφινάριο.

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος και ιστορικός