Ο απόηχος του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης πέρασε αλλά τα συμπεράσματα είναι εξόχως χρήσιμα.  Εκτός από τα όσα απίθανα ακούστηκαν στο βήμα του συλλαλητηρίου,  πέριξ της εκδήλωσης υπήρξαν φασιστικές συμπεριφορές που προβληματίζουν την «ιστορική πρωτεύουσα του παρακράτους», όπως αποκαλείται σκωπτικά η συμπρωτεύουσα από κάποιους

Νεοναζί και άλλο ακροδεξιοί βρήκαν την ευκαιρία να βεβηλώσουν το μνημείο του εβραϊκού ολοκαυτώματος, να πυρπολήσουν το ιστορικό νεοκλασικό της Liberatatia. Φρόντισαν όμως, παράλληλα, να στοχοποιήσουν δημοσιογράφους και, κυρίως, να εξαπολύσουν χυδαία ρατσιστική επίθεση στο Γεν. Διευθυντή της ΕΡΤ 3 με πρόσχημα την κάλυψη του συλλαλητηρίου.

Αυτή είναι η μία πλευρά για όσα συμβαίνουν όταν δημιουργούνται οι συνθήκες για την απελευθέρωση των πρωτόγονων συνδρόμων. Η πίσω όψη είναι εργαλειακή μεταχείριση του φασισμού. Ειδικότερα στην περίπτωση των απειλών και της επίθεσης στον Αλέξανδρο Κάντερ Μπαξ, κάτω από την επιφανειακή ρατσιστική εκτόνωση φαίνεται να βρίσκεται η ικανοποίηση προσωπικών και επαγγελματικών απωθημένων.

Ο συντονισμός δείχνει ότι δεν πρόκειται απλά για γραφικούς ακροδεξιούς που ενοχλούνται από την καταγωγή ενός προσώπου αλλά κα κάποιους που διογκώνουν τεχνητά το ζήτημα χρησιμοποιώντας τις ανέξοδες ρατσιστικές επιθέσεις ακριβώς για να “δολοφονήσουν” την επαγγελματική και ανθρώπινη υπόσταση.

Κάτω από την αγριότητα του όχλου, κρύβονται ιστορικά οι ύπουλες επιδιώξεις όσων τη μεταχειρίζονται.