Όλοι όσοι πανηγύρισαν μετά την πρόταση απαλλαγής του Νίκου Παππά από την εισαγγελέα κυρία Όλγας Σμυρλή, θα έπρεπε να είναι περισσότερο υποψιασμένοι για την τελική απόφαση του δικαστηρίου.

Και πριν «αλέκτορα φωνήσαι» οι αμφιβολίες αυτές επιβεβαιώθηκαν και ο Νίκος Παππάς καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δυο ετών με αναστολή, την ανώτερη που προβλέπεται για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος. Αφού δεν μπόρεσαν να του φορτώσουν κάποιο κακούργημα, τον δίωξαν για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος.

Όμως στον πόλεμο της προπαγάνδας αυτό μικρή σημασία έχει. Ήταν μια απόφαση που την είχε απόλυτη ανάγκη η κυβέρνηση Μητσοτάκη και κατάφερε και την πήρε.

Όχι ότι ήταν κάτι μη αναμενόμενο μιας και το σύστημα Μητσοτάκη ελέγχει ασφυκτικά, σχεδόν απολύτως τους αρμούς της δικαστικής εξουσίας.

Την απόφαση αυτή η κυβέρνηση θα την περιφέρει προεκλογικά ως αντίβαρο στο τεράστιο θέμα των υποκλοπών. Δίνει τα επιχειρήματα που χρειάζεται για να στηρίζει την θεωρία της που τόσο την βολεύει ότι «όλοι το ίδιο είμαστε».

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι στις επόμενες εκλογές θα υπάρχει fair play είναι εκτός πραγματικότητας. Θα δεχτεί χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, μέσα σ’ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο πλαίσιο ενημέρωσης των ΜΜΕ. Ο αγώνας τεχνικά θα είναι απόλυτα άνισος.

Ποτέ ένα κόμμα από την μεταπολίτευση και μετά δεν έλεγχε σε τέτοιο βαθμό την εξουσία και την ενημέρωση όσο η ΝΔ του Μητσοτάκη.

Όλα αυτά μ’έναν μόνον τρόπο περιορίζονται ή και σταματιούνται. Με την αφύπνιση της κοινωνίας των πολιτών.

Το διακύβευμα  στις επόμενες εκλογές δεν είναι μόνο η εφαρμογή άλλων πολιτικών στους διάφορους τομείς διακυβέρνησης, στον τομέα της υγείας, της παιδείας, της οικονομίας, του πολιτισμού.

Το κύριο διακύβευμα στις επόμενες εκλογές είναι το σταμάτημα του νεοφιλελεύθερου ακροδεξιού συστήματος εξουσίας του Μητσοτάκη.

Αυτού που ονομάζει τις υποκλοπές νόμιμες επισυνδέσεις, το σκάνδαλο NOVARTIS σκευωρία NOVARTIS, που προσλαμβάνει ειδικούς φρουρούς αντί για γιατρούς και λεηλατεί το κρατικό χρήμα μέσω των απευθείας αναθέσεων.

Ως ενεργοί πολίτες οφείλουμε να αντιληφθούμε του τι ακριβώς συμβαίνει. Και να το σταματήσουμε. Δεν χωρούν μεμψιμοιρίες, αμφιβολίες μιζέρια. Δεν χωρά μέτρηση αριστεροσύνης και ιδεολογικές διχόνοιες.

Συμμετέχουμε στις εκλογές και δεν απέχουμε χρησιμοποιώντας το ιδεολογικό τσουβάλιασμα «όλοι το ίδιο είναι». Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Συμμετέχουμε στις εκλογές χωρίς αστερίσκους και μηδενισμούς.

Ενωνόμαστε και σταματάμε την θλιβερή πορεία αυτής της κυβέρνησης. Αν το πετύχουμε, την επόμενη μέρα ξαναγυρίζουμε αισιόδοξοι από εκεί που ξεκινά ο καθένας μας. Από τις ιδεολογικές μας αφετηρίες. Μαχόμαστε για τις ιδέες μας, πασχίζουμε να εφαρμοστούν προοδευτικές πολιτικές.

Το ζητούμενο πρωτίστως είναι να σταματήσουμε τον ακροδεξιό Τραμπισμό του Μητσοτάκη. Να σταματήσουμε την Ορμπανοποίηση της κοινωνίας, την πολιτική χυδαιότητα ως καθεστώς, το δηλητήριο που εγχέει η κυβέρνηση και αλλοιώνει τον κοινωνικό ιστό.

Το παράδειγμα της Σοφίας Νικολάου είναι η απόλυτη εικόνα αυτής της κυβέρνησης . Σκληρότητα, αναλγησία και κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος.

Οφείλουμε σ’ όλα αυτά να βάλουμε ένα τέλος. Δεν μας αξίζει αυτή η δυστοπική κοινωνία.