Υπάρχουν δύο δρόμοι.Ο ένας είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό σημαίνει άμεσα να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι αστυνομικοί που πρωταγωνίστησαν στην ανθρωποκτονία του Νίκου Σαμπάνη, όπως προβλέπει ο νόμος, καθώς διώκονται για κακούργημα και το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ μπορεί να λάβει τη σχετική απόφαση.

Να σταλεί έτσι μήνυμα παραδοχής ότι 36 σφαίρες σε κατοικημένη περιοχή κατά άοπλων ανήλικων νεαρών χωρίς να υπάρξει τραυματισμένος αστυνομικός είναι – τουλάχιστον! – κακή αστυνόμευση. Και έτσι να δοθεί χρόνος για να φτιάξουμε εκείνη τη σύνδεση ανάμεσα στην οικογένεια του Νίκου, στα καλύτερα κομμάτια της Ρομά κοινότητας και στις οργανώσεις των δικαιωμάτων και του κινήματος, που θα ανοίξει έναν δρόμο προς τη δικαιοσύνη.

Ο άλλος δρόμος είναι αυτός που επιλέγει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση: χονδροειδείς παρεμβάσεις στους δικαστές, θριαμβολογίες για την αποφυλάκιση και γλείψιμο των χειρότερων ρατσιστικών ενστίκτων, επιστροφή των αστυνομικών στην υπηρεσία (και στα όπλα τους) από αύριο.

Η οργή μιας αποκλεισμένης και καταπιεσμένης κοινότητας θα είναι τυφλή, αλλά απολύτως αιτιολογημένη. Και η καταστολή της οποιασδήποτε κίνησης αλληλεγγύης από τους μη ρομά (ως στήριξη στο «έγκλημα» και στην «τυφλή βία») θα φαλκιδεύσει ακόμα περισσότερο τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Στηρίξτε τώρα τον πρώτο δρόμο. Μιλήστε όσες και όσοι έχετε λόγο. Κάθε καθυστέρηση θα δημιουργήσει ακόμα πιο ασφυκτικά διλήμματα. Μιλήστε.