Αν εδώ έξω περισσεύει ο θυμός, αναρωτιέμαι πώς ένιωσαν οι μέσα όταν κυκλοφόρησε η είδηση για καταδίκη Λιγνάδη και αναστολή της ποινής.

Εννοώ οι κρατούμενοι στις φυλακές, προφυλακισμένοι και κατάδικοι. Τι νιώθουν οι φτωχοδιάβολοι που μπανοβγαίνουν στα κελιά τη μισή τους ζωή και οι βαρυποινίτες για σοβαρά εγκλήματα; Ένοχοι, λιγότερο ένοχοι ή και αθώοι, αδικημένοι και μη. Όσοι βλέπουν αιτήσεις να απορρίπτονται, πόρτες να κλείνουν, τους δικηγόρους να φέρνουν ολοένα κακά μαντάτα.

Πώς θα νιώσουν σε λίγα λεπτά που θα βγει από τον Κορυδαλλό, εθνικός μας protégé ο βιαστής ανηλίκων;

Πώς αντέχουν στις φυλακές σήμερα; Η απόφαση για αναστολή ένα πράγμα λέει στους έγκλειστους: είστε κορόιδα, σας φτύνουμε στα μούτρα. Χωρίς πολιτικές πλάτες και κούγια στην ούγια δεν πάτε πουθενά.

Μη μου πείτε πως θα ήταν ακατανόητη η εξέγερση, η αυτοκαταστροφική  μανία στις φυλακές σήμερα. Όσο ακατανόητη θα μοιάζει στις ασώματες κεφαλές της τιβι αύριο η άνοδος των Στέφανων Χίων και άλλων φασιστικών λυμάτων που διεκδικούν βουλευτική έδρα. Πάνω στην τυφλή οργή θα ανέβουν. 

Αποφυλακίζεται στους δύο μήνες το σύμβολο των εκφασισμένων νοικοκυραίων που λιντσάρισε τον Ζακ.  Βγαίνει σήμερα κι ο αυλικός γελωτοποιός του βασιλιά.

Ο χορός καλά κρατεί. Δείτε ξανά το 1900, ακόμα βγάζει νόημα.

Αν εδώ λοιπόν περισσεύει ο θυμός, μέσα τι γίνεται; (σκόρπιες σκέψεις της επόμενης μέρας) 

* Από τη σελίδα του Κωστή Παπαϊωάννου στο Facebook