Κάτω από το χαλί της οικονομικής διαπραγμάτευσης μπορείς να κρύβεις ότι δεν θέλεις να φαίνεται.

Ο χειμώνας αρχίζει να παγώνει τα παγκάκια,τα χαλιά στρώθηκαν,τα στολίδια των γιορτών λάμπουν.

Τα κέντρα “υποδοχής” προσφύγων και οι συνθήκες που επικρατούν ,οι άστεγοι, οι άπορες οικογένειας, όσοι ζουν στο κοινωνικό περιθώριο της εξάρτησης ουσιών,οι φυλακές ανηλίκων, οι φυλακές  τα κολαστήρια που τα βαφτίσαν για νοσοκομεία, η πρόνοια στα άτομα με ειδικές ανάγκες, εκείνα τα γερόντια που κρύψαμε στα ιδρύματα ή τους έκοψαν 11 φόρες το κόπο τους, μετά από έξι συνεχόμενα χρόνια ανθρωπιστικής κρίσης, δεν είναι  απλά η σκόνη κάτω από το χαλί.

Βρεθήκαμε  μια παρέα πριν από μέρες στο Δρομοκαΐτιο με μια λιακάδα να έξω και μια σιχασιά μέσα μας για την εγκατάλειψη που συναντήσαμε.
Αυτόλογοκρίναμε τις φωτογραφίες. προς δημοσίευση. Τις στείλαμε εκεί που πρέπει.

Δεν χρειάζεται αριστερόμετρο για να  καθαρίσεις, ούτε καν ηλεκτρική σκούπα.
Πολιτική βούληση χρειάζεται που δεν θα κουτουλάει  στη γραφειοκρατεία ή την ελιτίστικη διαχείριση που γνωρίζει καλά να κρύβει “κόπρανα” ψεκάζοντας αιθέρια αρώματα.

Με άλλα λόγια μια φοβική πολιτική ηγεσία,απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα,που θα έχει λύσει το πρόβλημα στο χρέος, στη δόση και στη διαπραγμάτευση ,κοινωνία “αφυδατωμένων κοπράνων”θα παράγει ,αν αφήσει στη τύχη της,αυτό που κοστίζει ζωές ελέω μνημονίων.

Ότι χρειάζεται δηλαδή το χώμα για να βλαστήσουν ο ρατσισμός η ξενοφοβία η άρνηση κοινωνικής αλληλεγγύης ο εκφασισμός στη χειρότερη λογική του.”Χωνεμένη άοσμη κοπριά”.

Η αριστερή κυβέρνηση έχει πολίτικη,και ηθική ευθύνη να συνδράμει άμεσα όσους το χρειάζονται.

Το παράλληλο πρόγραμμα για όλες αυτές τις  εξαθλιωμένες κοινωνικές ομάδες ενεργοποιείται  οικονομικά με ένα απλό φωτογραφικό άλμπουμ.

Παρόμοιο με αυτό που επιχείρησαν να κρύψουν στην Ειδομένη οι κατασταλτικοί μηχανισμοί.

Όποιο εξώφυλλο και να επιλέξετε, είτε Βίβλο το πείτε είτε Κοράνι η αλήθεια θα είναι μέσα η ίδια.

Μοιράστε το στο κουαρτέτο και τις πολιτικές ηγεσίες που σφυρίζουν αδιάφορες.

Όχι για να ξυστεί το θυμικό της ευαισθησίας τους άλλα τη τσίπα ή ότι έχει μείνει κάτω από τα λευκά τους κολάρα.

Μοιράστε το σε αυτούς που νοιάζονται για τη κλιματική αλλαγή αλλά αδιαφορούν να κοιτάξουν  στο πάτο της Μεσογείου, στο πάτο της κοινωνίας.

Στείλτε  το σαν δώρο  των γιορτών  που έρχονται,με τη απλή ερώτηση,ποιο πλανήτη θέλετε να σώσετε αν οι πολιτισμοί χάσουν το ηθικό τους έρεισμα έναντι της κοινωνίας ή  της ανθρώπινης ζωής;

Αρκεί να “πρασινίζει” ο πλανήτης και οι άνθρωπο να γίνονται αριθμοί οικονομισμού;

Επιβάλλεται όχι μόνο από ιδεολογική ευαισθησία  να το πράξουμε σαν αριστερά αλλά από πανανθρώπινη, δίνοντας τέλος στο τραγικό κύκλο ανθρωποθυσιών. Ανοίγοντας δρόμο παράλληλο σε κάθε αποκλεισμένο ,σε κάθε κοινωνική ομάδα που το έχει ανάγκη.

Αν η συνήθεια ενσωματωθεί στη αδιαφορία τα συσσίτια θα μακρύνουν, το κρύο θα σκοτώνει, τα μαγκάλια θα λαμπαδιάζουν σπίτια και κορμιά,και στο σάκο του Άι Βασίλη θα περισσεύει η καθ΄ εκάστη συγκίνηση μας στο άκουσμα του θανατικού.

Είτε του βίαιου και  ακαριαίου είτε του ίδιου βίαιου και βασανιστικά αργού που λένε  “τα κομπιούτερ κι αριθμοί”.

Το μοναδικό ίδιοι θα είναι οι γιορτές που θα ξανάρθουν και αυτοί που θα μας θυμίζουν τα “χρέη”μας κι όχι το χρέος τους.