Όταν πέθανε, κατά τη διάρκεια απεργίας πείνας ο Μπόμπυ Σαντς, ήμουν 22 χρονών. Με συντάραξε το γεγονός. Ήταν μόλις 5 χρόνια μεγαλύτερος από μένα.

Ads

Έκτοτε, κι άλλοι πολίτες διεκδίκησαν, μέσω της απεργίας πείνας, την αξιοπρέπεια για τη ζωή τους, με συχνό αντίτιμο τον θάνατο. Πάντα απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα.

Δεν περίμενα όμως ποτέ ότι το 2022 στην Ελλάδα, που είναι -και καλά- δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα, ένας συνάνθρωπός μου οδηγείται -από τη μνησικακία της πολιτείας- στο θάνατο γιατί ζητάει ισονομία, έστω κι αυτή την μπασταρδεμένη.

Θα ήταν μεγάλη ατίμωση για τη ζωή μου να μην πάρω θέση. Με όλη τη δύναμη που μου έχει αφήσει η πραγματικότητα, φωνάζω: “Χαρτογιακάδες, αφήστε τον Γιάννη Μιχαηλίδη να αναπνεύσει. Φτάνει πια!”.

Ads

Πηγή: Κόκκινο 105,5