Η ευρωζώνη μετατρέπεται από τραγωδία σε φάρσα, γράφει ο Irwin Stelzer σε σχόλιό του στην Wall Street Journal Europe , όπου επιχειρεί να κάνει μία ανασκόπηση της περασμένης χρόνιας όσον αφορά το ευρώ και να παραθέσει τις εκτιμήσεις του για το μέλλον της ευρωζώνης και της Ε.Ε. γενικότερα.

Ads

Τα προβλήματα στην ΟΝΕ ξεκίνησαν με μία ελληνική τραγωδία και καταλήγουν σε μία ευρωφάρσα. Το 2010 υπήρξε μία χρονιά αφύπνισης κυρίως των αγορών που συνειδητοποίησαν ότι υφίστανται σημαντικές διαφορές μεταξύ των χωρών – μελών του νότου και του βορρά και πως οι οικονομίες με πολύ υψηλά ελλείμματα δεν μπορούν να δανείζονται με τους ίδιους όρους όπως η Γερμανία.

Ακόμα, η χρονιά αυτή απέδειξε ότι οι ευρωσκεπτικιστές είχαν τελικά δίκιο και πως μία νομισματική ένωση δίχως δημοσιονομική ένωση δεν είναι βιώσιμη στο μακροχρόνιο διάστημα. Τέλος, ο χρόνος αυτός κλείνει με τη Γερμανία να αναδεικνύεται σε κάτι παραπάνω από ηγετική δύναμη μεταξύ των εταίρων της. Η Γερμανία είναι αυτή που πληρώνει και το τίμημα για αυτό είναι η υποχώρηση μπροστά στις επιθυμίες της κας Merkel.

Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ισπανία θα χρειαστεί να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους και οι επενδυτές θα πρέπει να προσέχουν καθώς κινδυνεύουν να επιβαρυνθούν στο μέλλον σε περίπτωση νέων bailout. Όταν αυτές οι υπερχρεωμένες χώρες προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση του χρέους τους, όχι μόνο οι δικές τους τράπεζες αλλά και οι εκείνες της Γερμανίας και άλλων χωρών θα πρέπει να διαγράψουν μέρος του δικού τους χρέους, γεγονός που θα μειώσει τη δυνατότητα δανεισμού.

H ευρωφάρσα όμως έχει να κάνει περισσότερο με την πορεία της Ευρώπης ως ηγετικής δύναμης στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό. Σύμφωνα με μία έκθεση της Ε.Ε. «η Ευρώπη δεν είναι πλέον ο βασικός στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ. Η Αμερική αναζητά ολοένα και περισσότερο νέους συμμάχους για να αντιμετωπίσει παλιά και νέα προβλήματα».