Το αντιλεπενικό φράγμα πέτυχε να εμποδίσει την εκλογή εθνικιστών γάλλων στις περιφερειακές εκλογές και προς στιγμήν τα συστημικά κόμματα στη Γαλλία ανακουφίστηκαν. Το ενθαρρυντικό στοιχείο για τα δύο μεγάλα κόμματα είναι η κινητοποίηση νέων ψηφοφόρων που στήριξαν τελικά το μέτωπο εναντίον της Λεπέν.

Ωστόσο, όπως δήλωσε και ο Μανουέλ Βαλς, το πρόβλημα παραμένει και “είμαστε πολύ μακριά από τη λύση του”. Ποιο είναι το πρόβλημα; Πως αυτή τη στιγμή, ως αποτέλεσμα ακριβώς του αντιλεπενικού μετώπου, σχηματίστηκε μια καθαρή διαχωριστική γραμμή μέσα στο γαλλικό λαό, ανάμεσα στο Εθνικό Μέτωπο και τα συστημικά κόμματα. Η Μαρίν Λεπέν το είπε με τα δικά της λόγια: “Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει πια διαχωρισμός μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, αλλά μεταξύ των οπαδών της παγκοσμιοποίησης και των πατριωτών”.

Η εξέλιξη αυτή είναι από πολιτική άποψη πολύ σοβαρή. Το γεγονός ότι αναγκάστηκε ο γάλλος πρόεδρος να αποσύρει τους σοσιαλιστές από τον 2ο γύρο, σε όφελος της δεξιάς, ώστε να μην εκλεγούν οι Λεπέν, προκαλεί ριζικές αλλαγές νοοτροπιών και πολιτικών συμπεριφορών. Ουσιαστικά, η κίνηση αυτή των σοσιαλιστών, de facto, ανακηρύσσει το Εθνικό Μέτωπο σε αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή σε εναλλακτική κυβερνητική λύση, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των περιφερειακών εκλογών. Αλλά και το ίδιο το αποτέλεσμα είναι ενδεικτικό αυτής της αλλαγής: όταν οι γάλλοι εθνικιστές συγκετρώνουν στις μεγαλύτερες περιφέρειες 30 με 45%, τότε έχουν ήδη πάρει θέση εκκίνησης για την τελική κούρσα.

Ο αγώνας ανάμεσα στους γάλλους εθνικιστές και τους φεντεραλιστές θα κριθεί πρωτίστως στο πεδίο της οικονομίας: εάν συνεχιστεί η πολιτική περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας, η οποία έχει αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα στο εσωτερικό των κρατών – μελών, σε όφελος του ευρωπαϊκού βορρά, τότε το Εθνικό Μέτωπο θα βρει ανοιχτό πολιτικό έδαφος για επικράτηση στις εκλογές του 2017.

Αλλά δεν είναι μόνον οι προεδρικές εκλογές. Είναι και οι βουλευτικές, όπου εκεί η επικράτηση του Εθνικού Μετώπου θα είναι ευκολότερη. Σε κάθε περίπτωση το κρίσιμο ζήτημα είναι πως μια ρεπουμπλικανική αντζέντα, δηλαδή ένα αίτημα κυριαρχίας της εσωτερικής πολιτικής τάξης έναντι της ευρωπαϊκής, φαίνεται να συγκινεί όλο και περισσότερο τους ευρωπαίους και κυρίως τους γάλλους.

Αυτή η εξέλιξη μοιραία θα περάσει και στην Ελλάδα και θα επηρεάσει και την ελληνική δεξιά, η οποία είδε να υπερφαλαγγίζεται στο σημείο αυτό από τον Συριζα, ο οποίος ενόψει της πλήρους υποταγής της ελληνικής πολιτικής ελίτ στην ευρωζώνη, υιοθέτησε το αίτημα της αποκατάστασης της δημοκρατίας και επομένως απομόνωσε κάθε εθνικιστική φωνή στην Ελλάδα.

Όμως, η ραγδαία άνοδος του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία θα επηρεάσει και την ΝΔ, η οποία κατά τα φαινόμενα ετοιμάζεται να αναδείξει πρόεδρο τον Απόστολο Τζιτζικώστα, ο οποίος πιθανότατα θα επαναφέρει την αντζέντα της λαϊκής δεξιάς, θα χρησιμοποιήσει τη ρητορική της υπεράσπισης του εθνικού κράτους και θα προσπαθήσει να ανεβεί στο ίδιο ρεύμα που τώρα σπρώχνει το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας προς την εξουσία.

Θα τα καταφέρει; Όλα θα εξαρτηθούν από την τύχη της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και από την δυνατότητα της ευρωζώνης να λύσει τα προβλήματά της.

Ωστόσο, προσφυγικό, ανεργία, τραπεζική κυριαρχία και αντιλαϊκές πολιτικές συνιστούν ένα σύνολο προβλημάτων που ευνοούν αυτό το ρεύμα που η Λεπέν ονομάζει “πατριωτισμό” και ουσιαστικά είναι ένα ρεύμα επαναφοράς του εθνικισμού και του οικονομικού προστατευτισμού.