Ώστε λοιπόν έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ, στον πάτο του βόθρου, για να συνεννοηθούμε για τα αυτονόητα; Έπρεπε οι κοριοί του συστήματος Μητσοτάκη να φάνε και τα τελευταία κουρέλια του φιλελεύθερου κράτους δικαίου, μέσα σ’ ένα κρεσέντο απολυταρχίας, αλαζονείας και χειροπιαστής ανοησίας για να πούμε, μπάστα, ως εδώ; Έπρεπε να διασυρθούμε διεθνώς σε ντροπιαστικά πρωτοσέλιδα  ξένων εφημερίδων, ως μπανανία, για να καταλάβουμε ότι στήθηκε κανονικός εξωθεσμικός μηχανισμός, σε συνεννόηση με τη διαπλοκή  και το παρακράτος;

Έπρεπε να δούμε κατακαλόκαιρο και υπό τον ήχο των ανέμελων τζιτζικιών, ένα καταϊδρωμένο παιδάριο να τραυλίζει δικαιολογίες του Δημοτικού στο διάγγελμα, για να καταλάβουμε το πόσο ανασφαλής, λίγος και εντυπωσιακά ακατάλληλος για τον ρόλο, είναι ο ηγέτης; Έπρεπε να φτάσουμε στο αμήν για να αντιληφθούμε ότι όλα τα θεσμικά αντίβαρα έχουν απονευρωθεί και πρακτικά δεν λειτουργούν;

Οι ενδείξεις και οι αποδείξεις ήταν και από πριν (υπερ)αρκετές, παρά την απόκρυψη και τη στρέβλωση του επικοινωνιακού μηχανισμού. Ας μην κάνει λοιπόν κανείς τον έκπληκτο, ή τον ξαφνιασμένο. Όλοι ήξεραν. Όλοι ξέραμε. Από την κίνηση της πρώτης- πρώτης μέρας (να πάρει προσωπικά την ΕΥΠ στο γραφείο του), μέχρι τις χιλιάδες παραθεσμικές διαπλοκές της παρέας των μπιζιμπόντηδων, τις αναθέσεις και τη διαφθορά, όποιος ήθελε να δει, έβλεπε. Χρειάστηκε βέβαια ένα εντελώς παραμορφωτικό πλαίσιο για να γίνουν όλα αυτά. Ένα πλαίσιο διαστροφής της πραγματικότητας, επιβολής του επικοινωνιακού στο πολιτικό, απόκρυψης και διαστρέβλωσης μέσω ενός πανίσχυρου μηχανισμού στα ΜΜΕ. Ένα πλαίσιο ισοπέδωσης και αναγωγισμού -με χαλασμένο μέτρο. Φυσικά χρειάστηκε και ένας κοινός κώδικας των συμμάχων. Όσο και να χτυπιουνται τώρα και να παίρνουν κάποιοι αποστάσεις, ο αξιακός τους κώδικας είναι κατά βάση κοινός. Η αντισύριζα υστερία ήταν μόνο μία έκφανση του κώδικα αυτού.

Όταν θα γίνει κανονικά το ταμείο της 3ετίας Μητσοτάκη-και-ακραίων (ακροδεξιών τε και ακροκεντρώων), θα καταλάβουμε και το μέγεθος της ζημιάς. Η ερημοποίηση -υλική και πνευματική, η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου και λόγου, η καταστροφή της Παιδείας και της Υγείας, η αποδιάρθρωση της εργασίας, η φτώχια, η ακρίβεια, η αύξηση του χρέους, ο αντι-πολιτισμός της Μενδώνη, η γενική αποξήρανση της χώρας από τους χυμούς της είναι δεινά που δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Οι επόμενες κινήσεις, μετά την απογύμνωση του τσίρκου, θα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικές και προσεγμένες. Ειδικά για την Αριστερά.

Σε κάθε περίπτωση και με όλα τα σενάρια ανοιχτά, το συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας κατέρρευσε. Υπό τον εκκωφαντικό ήχο των τζιτζικιών. Κάποια στιγμή  και οι πιο σκοτεινοί εφιάλτες τελειώνουν. Απότομα! Σχεδόν βίαια.

πώς σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια*

*ο τελευταίος στίχος από το Σεφερικό Φως (ναι, το αγγελικό και μαύρο) της «Κίχλης» (ναι, του ναυαγίου της Κίχλης -τι σύμπτωση)! Βάζω τους τελευταίους στίχους στο σχόλιο, έτσι, για την παρηγοριά του ήχου τους, να απαλύνει  λίγο ο νους απ’ την ασχήμια. Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι -το αντίθετο. Γιατί το σπίτι μπορεί να ξαναγίνει φωτεινό, με πολλά παράθυρα ανοιχτά και θέα να σου κόβει την ανάσα. Ακόμη και μετά τα τζιτζίκια…

*Από την προσωπική του σελίδα στο Facebook