Ο Τραμπ ευτυχώς ηττήθηκε, όμως ο Τραμπισμός μένει. Είναι γεγονός ότι το  48% με 49% των ψηφοφόρων έδωσαν την ψήφο τους στον απερχόμενο πρόεδρο. Ήταν μία ψήφος επιβράβευσης του πολιτικού του λόγου για «ισχυρή Αμερική». Αυτά τα 7 εκατομμύρια περίπου που τον ψήφισαν ήξεραν τι ψήφιζαν. Ήξεραν τον μισαλλόδοξο λόγο του, γνώριζαν την ενθάρρυνσή του στην ρατσιστική βία, επιβράβευσαν την προτροπή του στις αστυνομικές δυνάμεις για την πρωτοφανή βία τους σε μαύρους πολίτες. 

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα νέο πολιτικό ρεύμα. Ένα ρεύμα  που ανδρώθηκε πάνω στην χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού. Συγκεκριμένα ο τραμπισμός «πάτησε» πάνω στην επιδείνωση της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων και ιδιαίτερα ενός σημαντικού τμήματος της εργατικής τάξης αλλά  και  των μικρομεσαίων, από την μακροχρόνια άσκηση  ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού από τις συστημικές πολιτικές  δυνάμεις.  Ενός νεοφιλελευθερισμού που κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικό κράτος και εκτίναξε  τις κοινωνικές ανισότητες.   Ας σημειωθεί ότι το 1,5% των πλουσιότερων Αμερικανών έχουν 16 φορές περισσότερο πλούτο από το μισό αμερικάνικο πληθυσμό .  Ο Τραμπ εμφανίστηκε ως  υπερασπιστής αυτών των στρωμάτων, καταγγέλλοντας φαινομενικά τις ελίτ, δίνοντας όμως ταυτόχρονα σε αυτές ακριβώς  τις ελίτ κίνητρα και τεράστιες  φορολογικές απαλλαγές που ενίσχυσαν κατά πολύ την αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των πλουσίων. Ταυτόχρονα δαιμονοποίησε την Κίνα, την παγκοσμιοποίηση, τους μετανάστες, έστησε φράκτες στα σύνορα με το Μεξικό, καλλιέργησε  τον ρατσισμό και αγιοποίησε την αστυνομία στις δολοφονικές επιθέσεις της κατά των μαύρων. 

Με άλλα λόγια ο Τραμπισμός είναι ένα νέο  ακροδεξιό ρεύμα που έχει τις ίδιες αιτίες ανάπτυξής του με  την ακροδεξιά στην Ευρώπη προσαρμοσμένο στην αμερικανική ιδιαιτερότητα. Κοινός τόπος η εκμετάλλευση της παταγώδους αποτυχίας του νεοφιλελευθερισμού που με την  ανασφάλεια, την επιδείνωση των όρων ζωής ιδιαίτερα των χαμηλότερων εισοδηματικά στρωμάτων, τις ανισότητες που προκαλεί, στρώνει το έδαφος στην ακροδεξιά. Ένα ρεύμα που εύκολα ανδρώνεται εκεί που η Αριστερά είναι αδύναμη και αποτυγχάνει να εμπνεύσει τα λαϊκά στρώματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η απήχηση  του Τραμπ σε σημαντικό ποσοστό της εργατικής τάξης, θυμίζει έντονα την άνοδο της Λεπέν στις εργατικές περιοχές του  Παρισιού και άλλων γαλλικών πόλεων, που εκμεταλλεύθηκε με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία της γαλλικής αριστεράς.

Η ελπίδα για την αναχαίτιση αυτού του επικίνδυνου ακροδεξιού ρεύματος στις ΗΠΑ είναι αντίδραση των προοδευτικών δυνάμεων και κινημάτων.  Το κίνημα Black Lives Matter αλλά και η νέα Αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος. Αυτή δηλαδή η Αριστερά που έχει επηρεάσει σημαντικά την ατζέντα του Μπάιντεν η επικράτηση του οποίου  είναι αναμφίβολα  θετική  εξέλιξη. Η «εντολή για Δράση» του Μπάιντεν είναι σε μεγάλο βαθμό διαποτισμένη από την ατζέντα της Αριστεράς του Σάντερς και των προοδευτικών κινημάτων και στον βαθμό που θα υλοποιηθεί θα αποτελέσει σημαντικό βήμα , όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς, για την προώθηση του κράτους δικαίου, την καταπολέμηση του ρατσισμού, την στήριξη της δημόσιας υγείας αλλά και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.