Η Άγκυρα δέχτηκε δύο χτυπήματα την περασμένη εβδομάδα, το ένα από την Ουάσινγκτον και το άλλο από τις Βρυξέλλες.

Ο Λευκός Οίκος και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών έλαβαν απόφαση για κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας για την αγορά του ρωσικού συστήματος αεροάμυνας S400. Πρόκειται, πράγματι, για τη στρατιωτική και πολιτική αποσταθεροποίηση του Δυτικού Μπλοκ. Διότι τα S400 χρησιμοποιούνται ουσιαστικά εναντίον πολεμικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ. Ένα μέλος του ΝΑΤΟ, το οποίο περιλαμβάνει «εχθρικό» ρωσικό σύστημα στο οπλοστάσιό του, θέτει, φυσικά, πολιτικά και τεχνολογικά προβλήματα.

Επιπλέον, παρά την κωλυσιεργία της κυρίας Μέρκελ, οι 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την επιβολή ελαφρών κυρώσεων εναντίον του Ερντογάν, σε μία προσπάθεια να σταματήσουν οι έρευνες στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και της Ελλάδας.

Οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών δηλώνουν ότι, εάν η Άγκυρα συνεχίσει να παραβιάζει τα θαλάσσια ύδατα και την εδαφική ακεραιότητα των μεσογειακών γειτόνων της, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα αποφασίσει στη Σύνοδο του Μαρτίου 2021 την επιβολή πραγματικά αποτρεπτικών κυρώσεων απέναντι στις επεκτατικές πολιτικές της Άγκυρας.

Η τουρκική αντιπολίτευση, εξαιρουμένης της κεμαλιστικής πτέρυγας, η οποία είναι τόσο αντιευρωπαϊκή, εθνικιστική και κρατικιστική, όσο και ο Ερντογάν, πιστεύει ότι, για τρεις ουσιαστικά λόγους, η Ευρωπαϊκή Ένωση και, ειδικότερα, το Βερολίνο, δεν μπορούν να λάβουν επαρκή μέτρα κατά της επιθετικότητας του καθεστώτος Ερντογάν:

Τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών και επιχειρηματικών κύκλων

Ο πληθυσμός και η δύναμη της τουρκικής διασποράς στη Γερμανία, μεγάλο μέρος της οποίας υποστηρίζει τις επιθετικές πολιτικές του Ερντογάν

Ο φόβος απομάκρυνσης της Τουρκίας από το δυτικό μπλοκ και μιας προσέγγισης του ανατολικού μπλοκ, ήτοι ενίσχυσης της Μόσχας και του Πεκίνου.

Οι τρέχουσες ή μελλοντικές κυρώσεις μπορούν, πιθανώς, να αποδυναμώσουν περαιτέρω την οικονομία και την πολεμική μηχανή του καθεστώτος. Ο Ερντογάν, όμως, μπορεί, επίσης, να χρησιμοποιήσει αυτές τις κυρώσεις, για περαιτέρω αναζωπύρωση των εθνικιστικών αισθημάτων του τουρκικού λαού κατά της Δύσης. Έτσι, θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη συνήθη ρητορική, προς ενίσχυση της ηγεσίας του. Εδώ και 18 χρόνια, δηλαδή από την ανάληψη της εξουσίας, εμφανίζεται ως θύμα.

Η τουρκική κοινή γνώμη ασχολιόταν, την περασμένη εβδομάδα, με το αυτό που συνέβη στο «Παρκ ντε Πρενς» («Parc des Princes»), το βράδυ της Τρίτης, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ της Παρί Σεν-Ζερμέν και της Μπασάκσεχιρ, αγαπημένης ομάδας του καθεστώτος, της οποίας πρόεδρος είναι στενός φίλος του Ερντογάν.

Ο τέταρτος -Ρουμάνος- διαιτητής του αγώνα, αναφερόμενος στο βοηθό προπονητή της Μπασάκσεχιρ, Πιερ Γουεμπό (Καμερουνέζο, 38 ετών), χρησιμοποίησε τη ρατσιστική λέξη «Μαύρος». Θαυμάσια επίδειξη αντιρατσιστικής αλληλεγγύης, η αποχώρηση των παικτών αμφότερων πλευρών από τον αγωνιστικό χώρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, και η UEFA υποχρεώθηκε να διακόψει τον αγώνα.

Οι Τούρκοι αξιωματούχοι και όλα τα ΜΜΕ έκαναν μεγάλο θόρυβο μετά από αυτή τη ρατσιστική επίθεση. Αυτές, όμως, οι κριτικές αντικατοπτρίζουν εντελώς την υποκρισία και τις αντιφάσεις της επίσημης ιδεολογίας. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν: «Βρωμιάρη Ρουμάνε τσιγγάνε τολμάς να προσβάλεις τον αγαπητό μας μαύρο!». Διότι, ο θεσμικός και δημοφιλής αντιρατσισμός στην Τουρκία περιορίζεται στο να μην προσβάλλει τους Μαύρους. Παρόλα αυτά, αρκετοί Αφρικανοί ποδοσφαιριστές της Τουρκίας δέχτηκαν λεκτική επίθεση από τους ρατσιστές. Αντιμετωπίστηκαν σε δημόσιους χώρους ή στα ΜΜΕ ως «Κανίβαλοι» (προσφάτως, για τον επιθετικό της Γαλατασαράι Μπαγιέ Ντιάν) ή «Χιμπατζήδες» (για τον πρώην παίκτη της Μπεσίκτας, Πασκάλ Νουμά). Μερικοί θεατές είχαν τολμήσει να ρίξουν μπανανόφλουδες εντός των γηπέδων στους Μαύρους παίκτες.

Ακόμη χειρότερα, ο Κούρδος παίκτης της «Αμέντ Σπορτίφ» στη Ντιγιαρμπακίρ, ο Ντενίζ Νάκι, ο οποίος είχε αρνηθεί την απόκρυψη της εθνικής του ταυτότητας και των πολιτικών του απόψεων, τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 20 αγώνων με αναστολή, η άδειά του ακυρώθηκε και έφυγε αναγκαστικά από την Τουρκία, καθώς δέχτηκε μιντιακό λιντσάρισμα από την πλειονότητα της τουρκικής κοινής γνώμης, υποστηριζόμενης από τις πολιτικές και αθλητικές αρχές. Η τουρκική ποδοσφαιρική ένωση απαγόρευσε μόνιμα την πρόσβαση στην εξέδρα των υποστηρικτών της «Αμέντ Σπορτίφ» κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Ο τουρκικός αντιρατσισμός έχει βαθιά τις ρίζες του στην ιστορία και την καθημερινή ζωή της τουρκικής κοινωνίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ο ίδιος, ενορχηστρωτής, στη δεκαετία του 1930, δύο γνωστών επίσημων παραλογισμών: Της Διατριβής Τουρκικής Διατριβής της Ιστορίας και της Θεωρίας της Γλώσσας-Ήλιου. Η παγκόσμια ιστορία δημιουργείται και γράφεται από τους Τούρκους, σύμφωνα με την πρώτη θεώρηση. Οι μαθητές του δημοτικού σχολείου τη μαθαίνουν από έναν χάρτη της Κεντρικής Ασίας με βέλη προς όλες τις κατευθύνσεις, σύμβολα των Τούρκων που έχουν διαδώσει τον πολιτισμό στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Σύμφωνα με τη θεωρία της Γλώσσας-Ήλιου, η ρίζα όλων των γλωσσών, ανατολικών και δυτικών, παλαιών και νέων, προέρχεται από την τουρκική. Συμπόσια διοργανώθηκαν, βιβλία εκδόθηκαν και μαθήματα παραδόθηκαν στα πανεπιστήμια για την επιβολή αυτών των θεωριών, οι οποίες εκτιμώνται σήμερα μόνο από μία ελάχιστη μερίδα υπερεθνικιστών.

Ο τουρκικός στρατός αποτελεί ταυτόχρονα ιδεολογικό κέντρο κατάρτισης στον εθνικισμό. Οι στρατιώτες αναγκάζονται κάθε πρωί να αναφέρουν, μεγαλόφωνα και ομαδικά, ρατσιστικά και εθνικιστικά τραγούδια ή ομιλίες: «Κάθε Τούρκος είναι εκ γενετής στρατιώτης», «Ένας Τούρκος αξίζει ολόκληρη τη γη».

Ένας στίχος στον τουρκικό εθνικό ύμνο χαρακτηρίζει τους Τούρκους ως «ηρωική φυλή».

Τέλος, από την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όλοι οι μη τουρκικοί και μη μουσουλμανικοί λαοί αντιμετωπίζονται ιδιαιτέρως άσχημα στη λαϊκή ορολογία: «Βλαστάρι Αρμενίων», «Βρωμιάρης Άραβας», «Εβραίος ο μικροπρεπής», «Κούρδος ο τρομοκράτης», «Ρομά ο κλέφτης» ή «Έλληνας ο προδότης».

Ο τουρκικός ρατσισμός, αν και δεν αποτυπώνεται πάντα επίσημα στα νομοθετικά κείμενα, αποτρέπει, εδώ και δεκαετίες, τους μη μουσουλμάνους και μη Τούρκους πολίτες να γίνουν νομάρχες και υπερνομάρχες, διοικητές του στρατού, υπουργοί, δικαστές ή εισαγγελείς …

Το τουρκικό κράτος δεν διαθέτει καθρέφτη, ούτε οι Τούρκοι είναι ρατσιστές. Κρίνουν, καταδικάζουν τα ρατσιστικά λόγια ενός Ρουμάνου διαιτητή, αλλά δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν το δικό τους ρατσισμό. Συνειδητά ή ασυνείδητα … Δεν έχει σημασία.

*Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr,  τις εξελίξεις στην Τουρκία.