Είναι κοινά αποδεκτή, η σημασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην αντιμετώπιση των βασικών προβλημάτων μιας πόλης και της καθημερινότητας των πολιτών.

Καθαριότητα, κυκλοφοριακό,πάρκινγκ, κοινωνική πολιτική, πολιτισμός, δημόσιος χώρος, αλλά και πράσινο,λουλούδια, συντριβάνια, γλυπτά,  ακόμα και τα απλά αλλά σημαντικά, όπως πεζοδρόμια, ασφαλτόστρωση, παγκάκια , στέγαστρα στις στάσεις., και τόσα άλλα.

Ο κόσμος νιώθει πιο κοντά του, πιο προσιτή την δημοτική αρχή,από τα μακρινά υπουργεία.Και είναι πιο κοντά, και χωροταξικά και ψυχολογικά.
Υπάρχουν εμπνευσμένοι δήμαρχοι, που στις κατάλληλες συγκυρίες, άλλαξαν τη μορφή της πόλης τους σε όλα τα επίπεδα. Πέτυχαν αυτό που κάθε πολίτης ,ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη , και πολιτική τοποθέτηση, επιθυμεί. Μια πόλη όμορφη, καθαρή, βιώσιμη,ανθεκτική, φιλική στο περιβάλλον, με πολλούς ελεύθερους χώρους .

Κανείς δεν θα διαφωνήσει πως η ΤΑ είναι πυλώνας της δημοκρατίας, και διαμεσολαβητής για τα ειδικά προβλήματα κάθε περιοχής.

Όμως καλά είναι τα λόγια,αλλά οι πράξεις από την πολιτική εξουσία, είναι απογοητευτικές. Όλο και λιγότερα κονδύλια στους δήμους αποψίλωση των υπηρεσιών με την έλλειψη διορισμών και την κινητικότητα, γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, αντιδημοκρατικές νομοθετικές αλλαγές, που αντί να προωθούν το διάλογο και τη σύνθεση απόψεων , επενδύουν στην επιβολή μιας πλειοψηφίας που δεν χρειάζεται να σκέφτεται και να συζητά.

Και το μεγάλο μέλημα ,πολλές φορές των κομμάτων , είναι ένα επικοινωνιακό show. Για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους ή  να λάμψουν με φανταχτερές υποψηφιότητες, χωρίς πραγματική έγνοια για την πόλη, χωρίς ουσιαστική προσπάθεια για συμμαχίες πάνω σε κοινές θέσεις, και τοπικά προγράμματα, που υπερβαίνουν κομματικές και ιδεολογικές διαφορές.

‘Οσοι δήμαρχοι πέτυχαν να κάνουν τη διαφορά, επένδυσαν στην κοινωνία των πολιτών , ασχολήθηκαν με τα μικρά και καθημερινά, διέκριναν τις ιδιαιτερότητες της τοπικής κοινότητας , ενέπνευσαν  με ένα όραμα για την πόλη τους, ανταποκρίθηκαν στις αγωνίες και υιοθέτησαν τα όνειρα των κατοίκων.

Η δική μας πόλη ,η Θεσσαλονίκη, μια τσιμεντούπολη με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο, με την ευεργετική αύρα της θάλασσας να την εμποδίζουν οι πολυκατοικές και τα ψηλά κτίρια, μια πόλη που έχει τεράστιο ιστορικό πλούτο ,αλλά συμφέροντα και εθνικισμοί, την έκαναν φοβική στο ίδιο το παρελθόν της, κοιτίδα και τόπος συνάντησης πολιτισμών διαχρονικά, εγκλωβίστηκε πολλά χρόνια σε μια μίζερη ελληνορθόδοξη δήθεν πατριωτική αντίληψη, πόλη των δολοφονιών και του παρακράτους μετά τον εμφύλιο, πόλη των ανιστόρητων μακεδονομάχων πρόσφατα, μια πόλη πληγωμένη από πολεοδομικά τερατουργήματα και αισθητικές παρεμβάσεις που προσβάλλουν την τέχνη,ένα πετράδι που λάμπει για μικρά διαστήματα, πριν κρυφτεί κάτω από  τη λάσπη της αμάθειας, της μισαλλοδοξίας και της αδιαφορίας του κεντρικού κράτους.

Να μην αφήσουμε μια ακόμα 4ετια να πάει χαμένη. Οι ζωντανές δυνάμεις της πόλης μπορούν να βρουν κοινό τόπο και να σχεδιάσουν ένα μέλλον για την πόλη μας, αφού αφουγκραστούν τις ανάγκες των δημοτών και τους μεταδώσουν την ελπίδα πως μπορούν να τους χαρίσουν, και Ψωμί και Τριαντάφυλλα .