11 Ιουλίου 2031.
Πέρασαν κιόλας 30 χρόνια από εκείνη την ασύλληπτη καταστροφή στο Μαρί.
Καθώς τότε ήμουν 20 χρόνων έχω και πολύ ζωηρή τη μνήμη εκείνων των ημερών και, μπορώ παράλληλα να δω ψύχραιμα τα όσα έγιναν.

Ads

Κύλησε βέβαια όλα αυτά τα χρόνια πολύ νερό στο αυλάκι.
Η Κύπρος, δεν έχει καμία σχέση με το τι ήταν πριν την τραγωδία.
Αμέσως μετά το πρώτο σοκ και με την οδύνη για τις ανθρώπινες απώλειες, μέσα από τις στάχτες και το ρημαδιό που άφησαν πίσω τους οι εκρήξεις, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία με προεξάρχοντα τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας άφησαν πίσω όλα όσα μπορούσαν να τους χωρίζουν πολιτικά και ενώθηκαν σε μία ισχυρή γροθιά προκειμένου να στείλουν το μήνυμα τόσο στην κοινωνία όσο και στο εξωτερικό.

«Εμείς, όπως και το 74, είμαστε ένα. Όλοι μαζί θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση». Θυμάμαι που ο τότε Πρόεδρος (δεν αναφέρω το όνομα του καθώς η μετριοφροσύνη του έχει μείνει στην ιστορία…) ήθελε να υποβάλλει αμέσως την παραίτησή του.

-«Έγινε επί ημερών μου το χειρότερο. Κακά τα ψέματα. Με το απόλυτα Προεδροκεντρικό σύστημα της Κύπρου, είναι αδύνατο να ισχυριστώ πως δεν ήξερα τους κινδύνους. Αλλά, και να μην τους ήξερα, όφειλα να τους γνωρίζω εφόσον οι Υπηρεσίες λογοδοτούν σε μένα»

-«Πρόεδρε, όχι, πρέπει να μείνεις, η χώρα σε χρειάζεται-και αυτό που έγινε, ναι μεν έγινε επί των ημερών σου, αλλά έχει να κάνει και με τις χρόνιες κακοδαιμονίες της διοίκησης όλων μας»

Την ίδια νύχτα, ο Πρόεδρος έκανε ένα ιστορικό διάγγελμα κατά το οποίο ανέλαβε την κεντρική ευθύνη για την τραγωδία. «Θα αναζητηθούν οι διοικητικές ευθύνες» Είπε και συνέχισε: «Αλλά, οι βαρύτατες και ασυγχώρητες πολιτικές ευθύνες, αυτονόητα, βαραίνουν τους ώμους μου και απολογούμαι ενώπιων όλων σας. Αν και ήθελα να παραιτηθώ, τελικά, μετά από προτροπή του πολιτικού κόσμου θα παραμείνω για έναν μόνο λόγο. Σε μικρότερο διάστημα από τις επόμενες Προεδρικές, η πατρίδα μας να βρεθεί εκεί που ήταν πριν το τραγικό ατύχημα».

Έτσι, την επόμενη μέρα κιόλας, οι υπουργοί παραιτήθηκαν και στη θέση των περισσοτέρων, ανέλαβαν οι αρχηγοί των κομμάτων. Ναι, ο αρχηγός του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος, έγινε Υπουργός Εξωτερικών!
Ναι, ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος –από το οποίο προέρχονταν ο Πρόεδρος-έκανε τον ιστορικό συμβιβασμό και συνεργάστηκε με τους «άλλους» για το όφελος του τόπου!

Ναι, όλοι οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων έγιναν Υπουργοί ενώ παράλληλα έμειναν στη θέση τους οι πετυχημένοι της προηγούμενης κυβέρνησης!
Συστάθηκε μία Ειδική Επιτροπή Διαχείρισης της Κρίσης από εξέχουσες προσωπικότητες τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ευρώπη.
Αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο η τραγωδία ώστε ο ενεργειακός χαρακτήρας της Κύπρου να αλλάξει ριζικά και να ακολουθήσει τα πρότυπα του 21ου αιώνα με μία επένδυση εκμετάλλευσης του πλούσιου Ήλιου της χώρας, η οποία όπως υποστήριξαν ορθά οι επιστήμονες, μπόρεσε να δώσει με λιγότερο κόστος περισσότερη ενέργεια από όση χάθηκε.

Ταυτόχρονα, η Κυβέρνηση Έκτακτης Ανάγκης όπως ονομάστηκε, βρήκε ευκαιρία και έκανε μία βαθύτατη τομή στα Θεσμικά πράγματα της χώρας. Με αφορμή τα γεγονότα, διαχώρισε πλήρως την εκκλησία από την Πολιτεία, φορολόγησε την τεράστια ακίνητη περιουσία της και, έβαλε ανεξάρτητους ελεγκτές να ξετινάξουν τις ουκ ολίγες επιχειρηματικές δραστηριότητες των ευλαβικών πανιεροτάτων. Το χρήμα που εισέρευσε στα δημόσια ταμεία του κράτους, δεν το φαντάζονταν κανείς.
Μέσα σε δύο χρόνια, οι πληγές είχαν επουλωθεί με τον καλύτερο τρόπο. Μιλάμε, για τις οικονομικές και υλικές. Οι άλλες, απαλαίνουν ίσως, αλλά το τραύμα ποτέ δεν κλείνει τελείως.

Όταν έληξε η θητεία της κυβέρνησης, οι περισσότεροι πολιτικοί που συμμετείχαν αποσύρθηκαν δια παντός από τη δημόσια ζωή και έδωσαν χώρο σε νέα στελέχη, μορφωμένα και με ανοιχτούς ορίζοντες, που ανέβασαν την Κύπρο στα επίπεδα που της άξιζαν πάντα. Ο Πρόεδρος εκείνης της εποχής, αποφάσισε να εγκατασταθεί μονίμως στο χωριό του, έγινε ένα με τους συντοπίτες του και δεν αναπολούσε διόλου την παλιά εποχή…….

Μετά, ακούστηκε ένας απότομος θόρυβος!
Ένας κρότος από τον δρόμο με ξύπνησε απότομα και το όνειρο μίας πολιτικής ηγεσίας που βάζει τον τόπο πάνω από τα γινάτια και τα φτηνά, φτηνότατα και ποταπά μικροπολιτικά συμφέροντα εξατμίστηκε σε λίγα δευτερόλεπτα.
Λίγο αργότερα, τους έβλεπα στην τηλεόραση. Έκλεισα τον ήχο και χάζευα τις χειρονομίες τους. Μαριονέτες. Θυμήθηκα λοιπόν τον Θουκυδίδη και τους τον αφιερώνω ολόψυχα:
Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…

ΥΓ: Ένας καθόλα καλός διαδικτυακός φίλος, μου έστειλε χτες στο Facebook μία πρόσκληση για συμμετοχή στην «Διαμαρτυρία έξω από την Αρχιεπισκοπή για την εμπλοκή της Εκκλησίας στην Πολιτική» Για τις απόψεις μου, τις οποίες πάντα γράφω επωνύμως, το αίτημα και η διαμαρτυρία είναι κυριολεκτικά σπουδαία και άγια.

Οι εκκλησίες γενικώς πρέπει –κατά τη γνώμη μου- να είναι κάθετα και απόλυτα χωρισμένες από την Πολιτεία και να μην έχουν κανένα περιθώριο παρέμβασης στην πολιτική ζωή και στην Παιδεία κυρίως. Ο καλός φίλος, μου έγραψε στην πρόσκληση: «Ιδού η Ρόδος κε Πήττα».

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη μου πως η συγκέντρωση έχει οριστεί για την Δευτέρα στις 8 το απόγευμα, μέρα και ώρα που συγκεντρώνονται έξω από το Προεδρικό Πολίτες όλων των αποχρώσεων που δικαίως θεωρούν την πολιτική ηγεσία του τόπου παντελώς ανεπαρκή, του απάντησα: «Με την «Ρόδο», ασχολούμαι επίμονα χρόνια. Τώρα, η προτεραιότητα είναι το πήδημα της Κύπρου.»

Κάποιοι, χρησιμοποιώντας κουτοπόνηρες τεχνικές αντιπερισπασμού του περασμένου αιώνα, επιμένουν πως όλοι αυτοί είναι ακροδεξιοί ελαμίτες ή απλώς παρασυρμένοι. Ξαφνικά, τώρα, (!) θυμήθηκαν τον ρόλο της εκκλησίας και θα κάνουν ίδια ώρα και ίδια μέρα συγκέντρωση στην Αρχιεπισκοπή.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

Χρόνια ολόκληρα, αρκετοί άνθρωποι, γράφουν για τον ρόλο της εκκλησίας. Απαιτούν από τις κυβερνήσεις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις. Στήριξαν τον νυν Υπουργό Παιδείας κο Αντρέα Δημητρίου στο όραμα που είχε (έχει ακόμα;) για μία παιδεία στηριγμένη στον ακαδημαϊκό ορθολογισμό χωρίς κατηχητικά μαθήματα, ώστε να παράγονται πολίτες που πατάνε στο έδαφος. Δεν έγινε τίποτα.

Και τώρα, σε αυτή τη συγκυρία, κατευθυνόμενη στα δικά μου τα μάτια, μία σωστή προσπάθεια, σε λάθος χρόνο. Το αποτέλεσμα θα είναι να “καεί” και το ίδιο το δίκαιο του σοβαρότατου αιτήματος. Μα τίποτα πια δεν λογαριάζουν κάποιοι προκειμένου να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στην ασυγκράτητη αμφισβήτηση που έχει ξεσπάσει για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας;

ΥΓ2. Αν ο κος Δημητρίου μείνει τελικά εκτός κυβερνητικού σχήματος, ελπίζω να κάνει μία εκ βαθέων ανάλυση-δήλωση-συνέντευξη για τα εμπόδια που συνάντησε. Θα είναι τεράστια η προσφορά του έτσι.