«Ούτε τα ελλείμματα ούτε το τεράστιΟ δημόσιο χρέος είναι τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Αυτά είναι τα συμπτώματα του προβλήματος: Η ελληνική οικονομία δεν παράγει. Του Λεωνίδα Στεργίου από την «Καθημερινή».

Στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην κατανάλωση και σε διάφορες μη παραγωγικές δαπάνες, όπως το Δημόσιο και η διαχείριση ακινήτων. Επίσης, στηρίζεται στις επιδοτήσεις, οι οποίες -απ’ ό,τι φαίνεται- δεν πιάνουν τόπο.

Στην κατανάλωση στηρίζεται πάνω από 70% της ανάπτυξης. Αυτό το μοντέλο καταρρέει εύκολα σε περιόδους κρίσης, δεν απαιτεί μεγάλες επενδύσεις, δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας και δεν στηρίζεται στην έρευνα και την ανάπτυξη. Στηριζόμαστε στις εισαγωγές που είναι μεγαλύτερες από τις εξαγωγές, λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας, στις επιδοτήσεις και σε έναν μη αποτελεσματικό και σπάταλο δημόσιο τομέα. Ετσι, δημιουργούμε συνεχώς ελλείμματα και χρέη.

Ο πρωτογενής τομέας, δηλαδή η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία και η δασοκομία, φθίνει συνεχώς και κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Η συνεισφορά των κλάδων αυτών στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) είναι κοντά στο 4%, δηλαδή στο μισό από ό,τι το 2001.

Το εμπόριο συμμετέχει με 14,86% στη διαμόρφωση του ΑΕΠ, αλλά η δραστηριότητα αυτή σχετίζεται περισσότερο με την εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση) παρά με παραγωγή υπεραξίας. Πρόκειται για τον κλάδο με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΑΕΠ, καθώς προσφέρει 35 δισ. ευρώ τον χρόνο. Οσο, δηλαδή, περίπου το ύψος της φοροδιαφυγής (…)

Οταν μια οικονομία είναι ανταγωνιστική και παράγει αγαθά και υπηρεσίες με προστιθέμενη αξία μπορεί να έχει ελλείμματα και χρέη, λόγω υψηλών δαπανών και μεγάλης κατανάλωσης.
Δεν κινδυνεύει από τη στιγμή που έχει εισοδήματα από παραγωγικές διαδικασίες. Η ελληνική οικονομία ούτε ανταγωνιστική είναι ούτε οι δαπάνες είναι παραγωγικές.

Παράγει, κυρίως λόγω κατανάλωσης, 250 δισ. ευρώ τον χρόνο και χάνει 18 δισ. ευρώ από τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, 4 δισ. ευρώ από τη γραφειοκρατία, 5 δισ. ευρώ από τη διαφθορά και το λαθρεμπόριο, 30 δισ. ευρώ από τη φοροδιαφυγή.
Επίσης, δεν ξέρει τι ακριβώς γίνονται και πού πάνε επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό ύψους 16 δισ. ευρώ.
Μία τέτοια οικονομία είναι καταδικασμένη να παράγει μόνο ελλείμματα και χρέη. Και οι περικοπές δαπανών, χωρίς να λύνεται η αιτία του προβλήματος, δεν βοηθούν σε τίποτα».