«Το Ευρώ σε αγώνα επιβίωσης» τιτλοφορείται ανάλυση της Ruth Berschens στην γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, όπου η δημοσιογράφος καταγράφει «τους επτά κινδύνους» που έχει να αντιμετωπίσει η ευρωζώνη εντός του επόμενου έτους.

Ads

Η πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. αποχαιρέτησε το 2010 με μία μεγάλη υπόσχεση: “Θα κάνουμε ό, τι είναι αναγκαίο για να διασφαλίσουμε τη σταθερότητα της Νομισματικής Ένωσης”, δήλωσαν οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

Οι Ευρωπαίοι, πάντως, μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταφέρει να διασώσουν το κοινό νόμισμα. “Τα προβλήματα απλώς μετατέθηκαν χρονικά”, δηλώνει ο Daniel Gros, επικεφαλής της δεξαμενής σκέψης Centre for European Policy Studies. Όπως και πολλοί άλλοι οικονομολόγοι, έτσι κι ο ίδιος θεωρεί ότι οι διεθνείς επενδυτές θα είναι και τον επόμενο χρόνο ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί απέναντι στα ελληνικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ιρλανδικά ομόλογα και εκτιμά ότι θα υπάρξουν νέες κερδοσκοπικές επιθέσεις.

Επτά κίνδυνοι θα επιβαρύνουν την Ε.Ε. το νέο έτος.

Πρώτος είναι τα επώδυνα προγράμματα λιτότητας. Πολλά θα εξαρτηθούν από το με πόση συνέπεια θα εφαρμοστούν σε Αθήνα, Λισσαβόνα, Μαδρίτη και Δουβλίνο τα μέτρα λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις από τις κυβερνήσεις των χωρών. Δεν είναι σε καμία περίπτωση σίγουρο ότι επαρκεί μόνο η πολιτική βούληση…

Δεύτερος κίνδυνος είναι οι τράπεζες. Η Ε.Ε. εξακολουθεί να μην έχει εξυγιάνει τις μεγάλες τράπεζές της. Το νέο ευρωπαϊκό stress test των τραπεζών που έχει ανακοινωθεί για το 2011 θα μπορούσε να οδηγήσει και τη Γερμανία υπό πίεση…Η κρίση σε όλη της την έκταση θα φανεί κατά πάσα πιθανότητα με καθυστέρηση, και δη το επόμενο έτος.

Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις τράπεζες, αλλά και για τα δημοσιονομικά: αυτός είναι ο τρίτος κίνδυνος…Πολλά στοιχεία συνηγορούν υπέρ του ότι η Πορτογαλία θα είναι η επόμενη χώρα, μετά την Ιρλανδία, που στη διάρκεια του νέου έτους θα χρειαστεί δάνεια δισεκατομμυρίων από το μηχανισμό διάσωσης. “Η Πορτογαλία τριγυρίζει συνεχώς στο χείλος του γκρεμού”, δηλώνει ο κ. Gros…

Στο τέλος ίσως χρειαστεί να υπάρξει παραίτηση από τα χρέη κάποιων χωρών. Η Ελλάδα είναι μία από τις υποψήφιες, ενδεχομένως και η Πορτογαλία ή η Ισπανία. Η πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. θα πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο για την αναδόμηση των δημοσίων οικονομικών (των κρατών- μελών).

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, (European Stability And Growth Investment Funds, ESAGIF) είναι ο τέταρτος κίνδυνος. Καθότι το Βερολίνο και το Παρίσι θέλουν να το διαμορφώσουν υπό σκληρούς όρους. Κάτι τέτοιο θα θέσει όλη την Ε.Ε. σε δοκιμασία…

Πέμπτος κίνδυνος είναι ο μεγάλος φόβος των κρατών- μελών ότι η Ε.Ε. θα μπορούσε να διολισθήσει σε μία νέα μεγάλη ύφεση. Το σκληρό πρόγραμμα λιτότητας θέτει σε κίνδυνο κυρίως τις υπερχρεωμένες χώρες. “Η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια έξωθεν για να μπορέσει να φέρει σε μία νέα ισορροπία τις επώδυνες προσαρμογές”, αναφέρει ο οικονομολόγος Johannes Becker του Πανεπιστημίου του Münster…

Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν στον έκτο κίνδυνο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Ε.Ε.: για χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκανε λόγο για το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ ισχυρών κρατών όπως η Γερμανία και αδύναμων και μη ανταγωνιστικών χωρών όπως η Ελλάδα. Η Γερμανία και η Γαλλία ανακοίνωσαν μία κοινή πρωτοβουλία για την οικονομική και νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης…

Τέλος, για τον έβδομο κίνδυνο, το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ένωσης, κανείς δεν τολμά να μιλήσει.